Duurt te lang.

Ik heb 2 jaar geleden mijn afstand genomen van mijn beste vriendin, vriendengroep en daarnaast mijn partner. Het voelde alsof ik ze verloren had aan de drugs. Ik zag geen andere keuze meer ondanks dat ik er heel veel verdriet van had. Ik raakte vast in een spagaat en voelde me niet goed gesteund door mijn beste vriendin, omdat zij ook goede vrienden was geworden met mijn partner. Het voelde 2 tegen 1. Liegen verraad backstabbing ik ging eraan kapot. Ik brak eerst met mijn partner. Daarna met mijn beste vriendin ondat ik erachter kwam dat zij nog steeds op goede voet was met mn ex en dingen achterhield voor mij. Het was ontzettend moeilijk. Zij vonden mij een egoist en ik liet hun in de steek. Zij hadden mij nooit slecht behandeld dachten ze. Maar de feest en drugsverslaving en dingen achterhouden, de loyaliteit was weg dat zijn dingen die mij veel pijn hebben gedaan en dat snapten ze niet. Na 1,5 jaar geen contact. Hoopte ik dat ze hun leven hadden verbeterd en we dingen konden uitpraten om geen wrok meer te koesteren. Het zijn mensen die 20+ en 10+ jaar in mijn leven waren. Dat gaat niet ineens over. Nu heb ik een tijdje alleen mailcontact gehad met mijn beste vriendin en zelfs paar keer langsgeweest. Het voelde als vanouds maar ook eng. Vergeten doe ik zeker nooit maar vergeven wel. Ik praat niet over mijn ex bij haar. Dat topic durf ik niet aan en heb het idee dat zij elkaar niet meer spreken. Mijn beste vriendin is ook goed bezig en heeft haar afstand genomen van de drugs, de vriendengroep en ongezonde levensstijl. Mijn ex daarentegen weet ik niet hoe dat gaat. Ik heb een enkele keer een berichtje gestuurd waar ik geen antwoord op heb gekregen. En elke dag tot op de dag van vandaag heb ik er verdriet van. Het voelt alsof ik het niet kan afsluiten omdat het nooit afgesloten is. Ik had gehoopt dat mijn ex ooit zou inzien hoeveel pijn het me heeft gedaan en dat hij zou inzien dat als hij zo doorgaat het alleen maar bergafwaarts zou gaan. Ik weet en voel dat hij nog steeds om me geeft, wellicht maak ik me dat zelf wijs... maar hoe kan ik dit afsluiten zonder een afsluiting? Iemand die zo belangrijk is geweest en die ik als familie beschouw?