Hi, ik ben 34 jaar en heb nu 13 jaar een relatie met mijn vriendin. We hebben een dochter van 4 jaar en ik ben gek op haar. Met mijn vriendin stoei ik helaas al circa 5 a 6 jaar. Wij zijn niet getrouwd, hebben geen koopwoning, geen samenlevingscontract en dat zijn we ook niet van plan.
Wij zijn nu al na onze dochter dus circa 4 jaar niet meer intiem geweest en ik zou het ook niet meer willen. Ik voel geen liefde meer, kan niet mijn hart luchten over onderwerpen en ben vaker gelukkiger alleen dan met mijn partner. Ik mis duidelijk diverse dingen in de relatie wat mij niet gelukkig maakt.
Mijn vriendin is gewoon aardig, maar wij zitten op een andere golflengte. Echt uit elkaar gegroeid waarvan ik dacht dat dit nooit zou kunnen.
Al zo lang, zo relatie dan stelt je hart je klaarblijkelijk ergens voor open. Circa 3 jaar geleden ben ik een vrouw tegengekomen (40 jaar) en ik voel daar een enorme band mee. Een rode draad die altijd met ons verbonden is. Verliefd, ook wel ruzie soms gehad maar toch weer bij elkaar met enorm missen. Contact verbroken, en weer opgezocht want wij kunnen heel goed met elkaar praten. Een knuffel voelt zo ontzettend goed en intiem zijn we niet. We willen het heel graag maar doen het niet.
We lachen ontzettend met elkaar, goede gesprekken, zakelijk, prive kwesties en we voelen ons als zielsmaatjes. Alsof dit de ware is. Een gevoel niet te omschrijven. Als we geen contact hebben dan voelen we ons enorm ellendig. Ik wordt happy van haar en zij van mij. Zij is nu 1 jaar single na 20 jaar een relatie met iemand te hebben waarvan ze ook vandaan groeide. Heel herkenbaar.
Natuurlijk wik en weeg ik. Wilde altijd dat normale gezins leventje en ik zit prima thuis en heb het enorm naar me zin met mijn dochter. Maar toch komt het elke keer weer terug. Ik probeer mijn huidige relatie te redden, leuke dingen te doen, proberen te praten maar het zit er niet meer. En elkaar aanraken van handje tot meer lukt gewoon niet. Ik krijg er een vervelend geforceerd gevoel van.
Ik wil niet mijn relatie verlaten omdat die andere vrouw meer lijkt te zijn, echt mijn ware. Ik bepaal zelf hoe en wat alleen het verlaten van een relatie is zo moeilijk. Ik ben geen opgever en ondanks dat toch al een paar keer geslapen bij ouders etc om tot rust te komen. Was de woningmarkt beter dan was ik al vertrokken maar ik zit vast.
En ik wil ook niet dat andere allesmaatje verliezen want wie weet als alles op groen staat....
Ik vind het te makkelijk om te zeggen, verliefdheid gaat ook over bij de ander, nee dit is al 3 jaar zo intens waarbij we zoveel hebben meegemaakt. Dit voelt echt als 'het' . Het is er.
Wij zijn nu al na onze dochter dus circa 4 jaar niet meer intiem geweest en ik zou het ook niet meer willen. Ik voel geen liefde meer, kan niet mijn hart luchten over onderwerpen en ben vaker gelukkiger alleen dan met mijn partner. Ik mis duidelijk diverse dingen in de relatie wat mij niet gelukkig maakt.
Mijn vriendin is gewoon aardig, maar wij zitten op een andere golflengte. Echt uit elkaar gegroeid waarvan ik dacht dat dit nooit zou kunnen.
Al zo lang, zo relatie dan stelt je hart je klaarblijkelijk ergens voor open. Circa 3 jaar geleden ben ik een vrouw tegengekomen (40 jaar) en ik voel daar een enorme band mee. Een rode draad die altijd met ons verbonden is. Verliefd, ook wel ruzie soms gehad maar toch weer bij elkaar met enorm missen. Contact verbroken, en weer opgezocht want wij kunnen heel goed met elkaar praten. Een knuffel voelt zo ontzettend goed en intiem zijn we niet. We willen het heel graag maar doen het niet.
We lachen ontzettend met elkaar, goede gesprekken, zakelijk, prive kwesties en we voelen ons als zielsmaatjes. Alsof dit de ware is. Een gevoel niet te omschrijven. Als we geen contact hebben dan voelen we ons enorm ellendig. Ik wordt happy van haar en zij van mij. Zij is nu 1 jaar single na 20 jaar een relatie met iemand te hebben waarvan ze ook vandaan groeide. Heel herkenbaar.
Natuurlijk wik en weeg ik. Wilde altijd dat normale gezins leventje en ik zit prima thuis en heb het enorm naar me zin met mijn dochter. Maar toch komt het elke keer weer terug. Ik probeer mijn huidige relatie te redden, leuke dingen te doen, proberen te praten maar het zit er niet meer. En elkaar aanraken van handje tot meer lukt gewoon niet. Ik krijg er een vervelend geforceerd gevoel van.
Ik wil niet mijn relatie verlaten omdat die andere vrouw meer lijkt te zijn, echt mijn ware. Ik bepaal zelf hoe en wat alleen het verlaten van een relatie is zo moeilijk. Ik ben geen opgever en ondanks dat toch al een paar keer geslapen bij ouders etc om tot rust te komen. Was de woningmarkt beter dan was ik al vertrokken maar ik zit vast.
En ik wil ook niet dat andere allesmaatje verliezen want wie weet als alles op groen staat....
Ik vind het te makkelijk om te zeggen, verliefdheid gaat ook over bij de ander, nee dit is al 3 jaar zo intens waarbij we zoveel hebben meegemaakt. Dit voelt echt als 'het' . Het is er.
Kevin
