Wanneer je partner en jij uit verschillende kringen komen, loop je tegen cultuurverschillen aan. Misschien is hij een Limburger en kom jij uit de Bible Belt, misschien heeft hij Turkse roots en ben jij een ras-Amsterdamse, maar zelfs al kom je uit hetzelfde dorp, toch vormt ieder gezin van herkomst een eigen cultureel eiland.
Gewoontes en gebruiken zullen anders zijn. Jij eet drop en hij walgt ervan. Jij lust geen hutspot en hij eet het het liefst tweemaal per week... En soms is het even niet zo grappig. Jij bent jaloers, terwijl zij elk weekend met de vriendinnen op stap wil. Jij kust mannelijke bekenden op straat terwijl dat een no-go is voor hem. Je wordt door zijn ouders vreemd aangekeken omdat je 'gewoon jezelf' bent.
Zaak is het dan om te kijken waar je kunt buigen, beiden. Niet tot je barst, zeker niet, blijf trouw aan je kern. Maar weet dat je identiteit vaak veel flexibeler is dan je dacht -je zult wel moeten, wanneer je van elkaar houdt.
Telkens moet je in gesprek (soms na de nodige ruzie) om te horen wat de ander dwars zit. Wil je het samen goed doen, dan beweeg je wat naar elkaar toe. Luister, naar wat voor de ander altijd normaal was. Schiet niet in pure verdediging, want wat van belang is, is dat je samen tot iets nieuws komt.
Rekening houden met elkaar kan als beknottend voelen. Anderzijds leer je ook een kant van jezelf kennen die je nooit eerder geëxploreerd hebt. Lukt het hierin toch jezelf te zijn, dan heb je samen een nieuw stukje van jullie eigen cultuur gevormd.
Samen vormen jullie dan een eiland, met een eigen afstemming -wanneer je dit kunt zien als een avontuur en er samen welwillend in staat, dan gaan er niet alleen werelden voor jullie open, jullie vormen zelfs een interessante wereld op zichzelf.
Gewoontes en gebruiken zullen anders zijn. Jij eet drop en hij walgt ervan. Jij lust geen hutspot en hij eet het het liefst tweemaal per week... En soms is het even niet zo grappig. Jij bent jaloers, terwijl zij elk weekend met de vriendinnen op stap wil. Jij kust mannelijke bekenden op straat terwijl dat een no-go is voor hem. Je wordt door zijn ouders vreemd aangekeken omdat je 'gewoon jezelf' bent.
Zaak is het dan om te kijken waar je kunt buigen, beiden. Niet tot je barst, zeker niet, blijf trouw aan je kern. Maar weet dat je identiteit vaak veel flexibeler is dan je dacht -je zult wel moeten, wanneer je van elkaar houdt.
Telkens moet je in gesprek (soms na de nodige ruzie) om te horen wat de ander dwars zit. Wil je het samen goed doen, dan beweeg je wat naar elkaar toe. Luister, naar wat voor de ander altijd normaal was. Schiet niet in pure verdediging, want wat van belang is, is dat je samen tot iets nieuws komt.
Rekening houden met elkaar kan als beknottend voelen. Anderzijds leer je ook een kant van jezelf kennen die je nooit eerder geëxploreerd hebt. Lukt het hierin toch jezelf te zijn, dan heb je samen een nieuw stukje van jullie eigen cultuur gevormd.
Samen vormen jullie dan een eiland, met een eigen afstemming -wanneer je dit kunt zien als een avontuur en er samen welwillend in staat, dan gaan er niet alleen werelden voor jullie open, jullie vormen zelfs een interessante wereld op zichzelf.