Hallo allemaal,
Ik ben momenteel 26 jaar en ik heb een relatie gehad op mijn 21e van 3 maanden.
Net als vele anderen gaat alles goed als een man bezet is of als het alleen om seks draait maar zodra ik aan het daten ben en hij laat zien dat hij voor mij gaat, raak ik compleet in paniek. Ik klap dicht, word misselijk en krijg het gevoel dat ik moet overgeven. Zels eten lukt niet meer. Het lukt mij gewoon niet om mij open te stellen en gevoelens toe te laten. Ik ben nu (pas) 3 weken aan het daten met een hele leuke jongen en sinds vandaag is het weer raak. Hij bleef slapen en ik raakte vanmiddag compleet in paniek. Ik klapte dicht en dacht dat ik moest overgeven. Ik kan sindsdien alleen maar piekeren en door alle angstgevoelens voel ik mijn beginnende verliefdheid ook niet meer, waardoor ik weer ga twijfelen of ik hier wel mee door moet gaan. Ik ben al in therapie geweest maar helaas blijkt het toch niet helemaal te helpen.
Tot nu toe heb ik altijd alles gesaboteerd zodra het serieus werd maar ik moet een keer gaan doorzetten, mijn angsten gaan anders alleen maar erger worden.
Maar wat is het verschrikkelijk moeilijk om ergens mee door te gaan waar je doodsbang van wordt.
Ik probeer veel tegen mezelf te praten en lief voor mezelf te zijn. Te zeggen dat het oke is dat ik bang ben want het is ook iets spannends. Ook moet ik goed onthouden dat ik nergens aan vast en dat als ik het over een maand niet meer voel dat dit oke is en dat dit mag.
Mocht er iemand nog tips hebben of een verhaal willen delen dan hoor ik het graag, alle hulp is welkom.
Ik ben momenteel 26 jaar en ik heb een relatie gehad op mijn 21e van 3 maanden.
Net als vele anderen gaat alles goed als een man bezet is of als het alleen om seks draait maar zodra ik aan het daten ben en hij laat zien dat hij voor mij gaat, raak ik compleet in paniek. Ik klap dicht, word misselijk en krijg het gevoel dat ik moet overgeven. Zels eten lukt niet meer. Het lukt mij gewoon niet om mij open te stellen en gevoelens toe te laten. Ik ben nu (pas) 3 weken aan het daten met een hele leuke jongen en sinds vandaag is het weer raak. Hij bleef slapen en ik raakte vanmiddag compleet in paniek. Ik klapte dicht en dacht dat ik moest overgeven. Ik kan sindsdien alleen maar piekeren en door alle angstgevoelens voel ik mijn beginnende verliefdheid ook niet meer, waardoor ik weer ga twijfelen of ik hier wel mee door moet gaan. Ik ben al in therapie geweest maar helaas blijkt het toch niet helemaal te helpen.
Tot nu toe heb ik altijd alles gesaboteerd zodra het serieus werd maar ik moet een keer gaan doorzetten, mijn angsten gaan anders alleen maar erger worden.
Maar wat is het verschrikkelijk moeilijk om ergens mee door te gaan waar je doodsbang van wordt.
Ik probeer veel tegen mezelf te praten en lief voor mezelf te zijn. Te zeggen dat het oke is dat ik bang ben want het is ook iets spannends. Ook moet ik goed onthouden dat ik nergens aan vast en dat als ik het over een maand niet meer voel dat dit oke is en dat dit mag.
Mocht er iemand nog tips hebben of een verhaal willen delen dan hoor ik het graag, alle hulp is welkom.
S
