Ik was altijd de enige in de groep die nog nooit een relatie had gehad. Ik riep altijd " ik neem pas een relatie als ik echt denk dat ik met diegene ga trouwen" ik leefde mij leven. Tot ik mijn ex leerde kennen. Het was liefde op het eerste gezicht van beide kanten. Het klikte gewoon meteen en al snel hadden we een relatie. Dit heeft 1,5 jaar geduurd. In de corona tijd verloor ik mezelf een beetje in de alcohol... Dit heeft gemaakt dat we nu uit elkaar zijn. Nuchter was alles prima en waren we echt gelukkig, maar het moment dat ik ging drinken , kreeg ik een kwaaie dronk. Na meerdere waarschuwingen heeft hij het door de alcohol uitgemaakt. Nu ruim 3 maanden later ben ik er nog steeds kapot van. Ik ben gelijk hulp gaan zoeken toen hij zei dat het echt klaar was, maar dat mocht voor hem niet meer baten om terug bij mij te komen. Hij heeft ondertussen een ander. Een lief meisje die haar leven op de rit heeft. Het doet mij zo zeer dat alcohol zoveel kapot kan maken. Het gaat nu stukje bij beetje weer mentaal goed met mij, maar de schade van liefdesverdriet blijft groot. Zoveel spijt. Ik kan het gewoon niet geloven dat zo iets moois weg is. En dat hij zn geluk al bij een ander heeft gevonden.
Anoniem
