En toen was daar de e-mail (2014): hoi, ik vind je lief, stoer en mooi. Afzender? Geen idee..’moet ik reageren’?’ …neh
Ik zat in een relatie , vast , nergens naar toe leidend …doodspoor. Half in scheiding. Na drie weken bekeek ik de e-mail weer en reageerde ; ‘wie is dit?’
Kreeg een mailtje terug en langzaamaan kreeg ik door wie t was. Omg …ik leek wel een puber…in een instant meteen verliefd. Maar echt ? Een liefde van vroeger. Niet zo maar eentje maar echt de ware (zo voelde t toen en eigenlijk nog steeds voor ons beide)
Destijds werd het ons onmogelijk gemaakt en liep het helaas uit op niets. Altijd in mijn gedachte gebleven. Ik omarmde de liefdesbetuiging met open armen. Mijn lang verlangde liefde uit t verleden in één keer weer daar.
Punt achter mijn doodlopende relatie gezet en een nieuwe start gemaakt .
Na een jaar samen met kinderen heb ik hem toegelaten. Het was magisch . Alleen maar leuk!
Na 2 jaar zag ik in zijn telefoon (per ongeluk) dat hij een account had op een datingsite en nog een ander iets. Mijn hart brak. Hoe dan ? In deze verliefde tijd waarbij alles alleen leuk, gezellig en sexueel fucking spannend was? Ik confronteerde hem hiermee…lang verhaal ; hij zou t nooit meer doen.
Tot ik er in 2020 achter kwam dat hij een relatie had met zijn collega. Dit heeft dus blijkbaar 1,5 jaar geduurd. Ik ben hier zelf achter gekomen, soort van. Tot ik een belletje kreeg van haar man , die me alles haarfijn uitlegde wat er precies is gebeurd en hoe. Tot aan zeggen van ; houden van …
De e-mails tussen hun, foto’s over en weer …ik heb alles gezien
Haar geconfronteerd ..maar O reactie.
Het liegen dat is zoooo erg. Het niet vertrouwen.
Ik probeer het vol te houden want ik wil hem niet kwijt …hij is alles voor mij. Heel gek want zo voelt t nog steeds (hoe kan dat?)
Maar …ik kan het nu (2022) nog steeds niet loslaten.
Ik voel me lelijk, oud (zij was 10 jaar jonger als mij) en dik en niet lief. Alsof ik alles fout heb gedaan . Terwijl mijn hoofd zegt, fuck dat; je was wel leuk , mooi en lekker) Het zat echt voor mijn gevoel goed op dat moment. En het dus zijn ding is …zijn weakness
Maar nu is zij onlangs dus overleden. Ja heel jong ja . Maar ik Kan het dus niet zielig vinden want voel alleen maar haat. Sinds haar dood 2 weken terug denk ik er weer constant (elke dag min 12x ) aan haar/hun . Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan…ik voel me slecht , grijp naar drank alles draait om hun ….nog steeds. Zelfs nu ze dood is
Ik zat in een relatie , vast , nergens naar toe leidend …doodspoor. Half in scheiding. Na drie weken bekeek ik de e-mail weer en reageerde ; ‘wie is dit?’
Kreeg een mailtje terug en langzaamaan kreeg ik door wie t was. Omg …ik leek wel een puber…in een instant meteen verliefd. Maar echt ? Een liefde van vroeger. Niet zo maar eentje maar echt de ware (zo voelde t toen en eigenlijk nog steeds voor ons beide)
Destijds werd het ons onmogelijk gemaakt en liep het helaas uit op niets. Altijd in mijn gedachte gebleven. Ik omarmde de liefdesbetuiging met open armen. Mijn lang verlangde liefde uit t verleden in één keer weer daar.
Punt achter mijn doodlopende relatie gezet en een nieuwe start gemaakt .
Na een jaar samen met kinderen heb ik hem toegelaten. Het was magisch . Alleen maar leuk!
Na 2 jaar zag ik in zijn telefoon (per ongeluk) dat hij een account had op een datingsite en nog een ander iets. Mijn hart brak. Hoe dan ? In deze verliefde tijd waarbij alles alleen leuk, gezellig en sexueel fucking spannend was? Ik confronteerde hem hiermee…lang verhaal ; hij zou t nooit meer doen.
Tot ik er in 2020 achter kwam dat hij een relatie had met zijn collega. Dit heeft dus blijkbaar 1,5 jaar geduurd. Ik ben hier zelf achter gekomen, soort van. Tot ik een belletje kreeg van haar man , die me alles haarfijn uitlegde wat er precies is gebeurd en hoe. Tot aan zeggen van ; houden van …
De e-mails tussen hun, foto’s over en weer …ik heb alles gezien
Haar geconfronteerd ..maar O reactie.
Het liegen dat is zoooo erg. Het niet vertrouwen.
Ik probeer het vol te houden want ik wil hem niet kwijt …hij is alles voor mij. Heel gek want zo voelt t nog steeds (hoe kan dat?)
Maar …ik kan het nu (2022) nog steeds niet loslaten.
Ik voel me lelijk, oud (zij was 10 jaar jonger als mij) en dik en niet lief. Alsof ik alles fout heb gedaan . Terwijl mijn hoofd zegt, fuck dat; je was wel leuk , mooi en lekker) Het zat echt voor mijn gevoel goed op dat moment. En het dus zijn ding is …zijn weakness
Maar nu is zij onlangs dus overleden. Ja heel jong ja . Maar ik Kan het dus niet zielig vinden want voel alleen maar haat. Sinds haar dood 2 weken terug denk ik er weer constant (elke dag min 12x ) aan haar/hun . Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan…ik voel me slecht , grijp naar drank alles draait om hun ….nog steeds. Zelfs nu ze dood is
Weetnietofhetzohandigisdezetenoemen
