De 4 fasen van uit elkaar groeien
Uit elkaar gaan doe je zelden van de ene op de andere dag. Dit is een proces. In welke fase zit jij emotioneel?
Fase 1:
Voor het eerst in de relatie kies je ervoor om je duidelijk uit te spreken naar je partner dat er iets is dat je wilt bespreken. Je wil en er juist graag meer of minder van, maar vindt het wel een punt in de relatie. Je hebt nog alle hoop dat als je je uitspreekt je partner zijn/haar best gaat doen hierop te letten en jou te geven wat je nodig hebt.
Fase 2:
Je partner reageert niet zoals je had gehoopt. Misschien na een korte periode van beterschap merk je dat je je partner terug valt in oud gedrag. Je wilt duidelijk maken dat het voor jou toch echt een issue is en je gaat emotie bijzetten na te jagen wat jij zo graag wilt. Je wordt boos, maakt ruzie, huilt en smeekt, praat e suf erover, voor het eerst word je ook angstig…wat als mijn partner dit ij dit niet gaat geven, wat dan….
Fase 3:
Na een periode van actief najagen geef je het op en concludeer je dat het geen zin heeft. Dat je het niet gaat krijgen. Je emoties slaan naar binnen. Aan de buitenkant lijkt het of je je erbij het neergelegd, maar vanbinnen gebeurt er nog van alles. Ook ga je in gedachten als rekening houden of fantaseren over het zonder je partner zou zijn. Als je je terug trekt moet je ervan huilen of wordt je inwendig nog echt boos. Het is twee-voor-twaalf. Als er nu niet snel ingegrepen wordt is het te laat en het gevoel moet van ver terug komen.
Fase 4:
In je gevoel is het afgesloten. Je hebt geaccepteerd dat je dit niet gaat krijgen en zelfs al zou je partner nu het licht zien en je alsnog geven wat jij zolang op hebt gehoopt dan kan je het niet meer ontvangen. Het verlangen ernaar is weg. Nu is het gevoel echt kapot, gebroken. In deze fase is een relatie ook niet meer te lijmen, in het hoofd van de aanjager is het ontvlechten al lang begonnen.
Uit elkaar gaan doe je zelden van de ene op de andere dag. Dit is een proces. In welke fase zit jij emotioneel?
Fase 1:
Voor het eerst in de relatie kies je ervoor om je duidelijk uit te spreken naar je partner dat er iets is dat je wilt bespreken. Je wil en er juist graag meer of minder van, maar vindt het wel een punt in de relatie. Je hebt nog alle hoop dat als je je uitspreekt je partner zijn/haar best gaat doen hierop te letten en jou te geven wat je nodig hebt.
Fase 2:
Je partner reageert niet zoals je had gehoopt. Misschien na een korte periode van beterschap merk je dat je je partner terug valt in oud gedrag. Je wilt duidelijk maken dat het voor jou toch echt een issue is en je gaat emotie bijzetten na te jagen wat jij zo graag wilt. Je wordt boos, maakt ruzie, huilt en smeekt, praat e suf erover, voor het eerst word je ook angstig…wat als mijn partner dit ij dit niet gaat geven, wat dan….
Fase 3:
Na een periode van actief najagen geef je het op en concludeer je dat het geen zin heeft. Dat je het niet gaat krijgen. Je emoties slaan naar binnen. Aan de buitenkant lijkt het of je je erbij het neergelegd, maar vanbinnen gebeurt er nog van alles. Ook ga je in gedachten als rekening houden of fantaseren over het zonder je partner zou zijn. Als je je terug trekt moet je ervan huilen of wordt je inwendig nog echt boos. Het is twee-voor-twaalf. Als er nu niet snel ingegrepen wordt is het te laat en het gevoel moet van ver terug komen.
Fase 4:
In je gevoel is het afgesloten. Je hebt geaccepteerd dat je dit niet gaat krijgen en zelfs al zou je partner nu het licht zien en je alsnog geven wat jij zolang op hebt gehoopt dan kan je het niet meer ontvangen. Het verlangen ernaar is weg. Nu is het gevoel echt kapot, gebroken. In deze fase is een relatie ook niet meer te lijmen, in het hoofd van de aanjager is het ontvlechten al lang begonnen.
