Spijt dat ik zijn vrouw verdriet heb gedaan

Ik ben in contact gekomen met een man via een chatsite. We kwamen in gesprek en het klikte. We hadden veel overeenkomsten en konden uren kletsen. In het begin zei hij dat hij 2 jaar gescheiden was nog wel goed contact had met zijn ex want ze hadden al 20 jaar een broer en zus relatie. Ik zelf kan me er niet veel bij voorstellen omdat ik zelf uit toxische relaties kom. Ik was niet op zoek naar een relatie maar een leuke gesprekspartner. Helaas werd ik verliefd op deze man door zijn vleiende woorden.Later kwam ik er achter dat hij gehuwd was. Ik vond dit vreselijk en wist niet wat ik hier mee moest. We hadden het zo leuk samen waarom had hij gelogen? Ik baalde zo erg. Ik kon hier niet mee doorgaan. Hij zei dat hij nog nooit zo vrouw had ontmoet en eigenlijk het contact niet kwijt wilde. Hij had nog nooit zoveel met iemand gepraat. Nu ik dit opschrijf schaam ik me weer diep. We besloten op vriendschappelijke basis met elkaar om te gaan en ik probeerde hem te helpen om zijn relatie te verbeteren. Hij miste de intimiteit. Een kus en een knuffel. Dat deden ze al 10 jaar niet meer. Ik wilde hem niet geloven maar hij was zo overtuigend. Er was geen communicatie zei hij. Alleen koetjes en kalfjes, ze leefden hun eigen leven. Hij zei geen nare woorden over zijn vrouw waardoor ik het lastig vond om het te wantrouwen. Toch was het er wel. Het was moeilijk om hem los te laten. Hij zei dat hun huwlijk voorbij was en hij niet de behoefte had om het te herstellen. Hij had het geprobeerd zei hij maar het kwam maar van q kant. Ik zei tegen hem dat hij eerlijk moest zijn tegen haar dat hij moest vertellen dat hij contact zocht met andere vrouwen. Hij zei dat hij dat zou doen. Hij vertelde dat zij er koeltjes op reageerde dat hij daar beter meekan stoppen dat de intimiteit wel weer kwam. Ik vond dit raar. Het was net of interesseerde het haar niet wat hij deed. Ze maakten ook nooit ruzie zei hij. Daar kon ik me ook niks bij voorstellen. Altijd ruzie maken is niet goed nee maar nooit ruzie is ook niet goed. Na een week iedere dag te hebben geschat gingen we videobellen we hadden elkaar alleen op foto gezien. Ik moest deze man in het echt zien. Dit was zo vreemd. We hebben 6 uren achtereen gebeld en waren nog niet uitgesproken. Het voelde alsof we mekaar al jaren kenden of we soulmates waren. Aan de andere kant voelde het niet goed. We bedrogen zijn vrouw. Emotioneel vreemdgaan is ook vreemdgaan. Ik voelde me zo verbonden met hem en had ook medelijden met hem. Ik wilde hem helpen met zijn relatie maar hoopte ook dat hij voor mij zou kiezen. Ik voelde mij een vreselijke vrouw. Na 2 weken werd ik ineens genegeerd dit was een naar gevoel wat mij erg triggerde. Ik zei m dat het niet netjes is om iemand te negeren zonder duidelijk te zeggen waarom. Hij zei dan dat hij dat niet deed. Hij had tijd nodig om na te denken. Hij wilde bij haar weggaan en het haar zeggen. Na een paar dagen kreeg ik dan weer een bericht. Hij deed net of wist hij niet waar hij mee bezig was. Dat hij het normaal vond om zo met iemand om te gaan. Zo communiceerde ze thuis ook. Als iets hem niet beviel dan praten ze niet en andersom ook. Dan negeerden ze elkaar een paar dagen. Ik werd er boos van en zei hem waar het op stond. Hij zei dat hij dat zo mooi vond aan mij dat ik er over wilde praten dat hij dat moest leren. Hij vond mij zo lief en enz enz. Ik liet me inpalmen. In mijn achterhoofd wist ik dit is een foute man. Maar ik voelde me ook fijn door wat hij zei. Er was iemand die om mij gaf. Ik voelde me geliefd en slecht tegelijkertijd. Ik wilde met hem afspreken ik moest weten wat dit was. Toen we elkaar ontmoeten was er geen weg terug. Ik had gehoopt dat ik zou afknappen op hem. Ik was notabene een uur te laat kon m niet vereiken omdat mijn telefoon leeg was. Hij is op me blijven wachten wat ik niet had verwacht. Na onze ontmoeting was zijn vrouw erachtergekomen dus werd ik weer genegeerd. En zo is dat een paar keer gegaan aantrekken afstoten. Ik had toen eigenlijk beter moeten weten. We hebben elkaar leren kennen in Okt 2016 en in april 2017 is hij gescheiden met wederzijdse instemming. Wij zijn een relatie begonnen maar als wij een discussie kregen werd ik genegeerd en verbrak hij de relatie. Ik kwam er achter dat hij loog en aandacht vroeg van andere vrouwen. Waar ik hem dan op aan sprak. Mijn kinderen zeiden dat ik moest stoppen met deze man maar ik kon niet geloven dat hij slecht was hoe was het mogelijk dat hij een huwlijk kon hebben van meer dan 20 jaar en nooit ruzie. Het moest aan mij liggen ik was te fel. Dat zei hij ook ik was zo fel. Dat klopt ook ik voelde me bedrogen en belogen en niet serieus genomen ik zei hem steeds wT het met me deed maar hij zei dat hij zich nergens bewust van was. Was ik nou gek?? Ik vond ook dat ik geen recht had om te klagen want het was mijn eigen schuld. Hij was bezet hij hoorde niet bij mij. Ik had meteen moeten stoppen met hem. Eigen schuld. Ik ben een slecht persoon. Maar nu zat ik al in deze relatie en we hadden het ook fijn. Hij hield van mij zei hij en wilde met me trouwen enmet me samen leven. Gewoon leven zei hij dan. Gewoon knuffelen op de bank in het park zitten. Ik voelde mij speciaal maar als er een meningsverschil was werd hij koel en kil. Dan kwam ik niet binnen. Hij had dan een blik i n zijn ogen die niet fijn was. Ook loog hij tegen mij over waar hij was geweest met een andere vrouw. Hij zei dan dat hij daCht dat het over was. Terwijl hij zelf degene was die mij wegstuurde. Na een jaar februari 2018 we woonden net 3 weken samen ging hij na een discussie een eindje rijden ik liet hem en ging ervan uit dat hij na een uurtje wel weer terug zou komen. Maar in plaats daarvan kreeg ik een Appje. Sorry voor alles. Stond er. Ik zei waar ben je wat ga je doen? Dat zie je morgen wel. Het ga je goed. Het leven heeft voor mij geen zin meer. Ik probeerde hem te overtuigen naar huis te komen maar toen verbrak hij de verbinding. Ik wist niet wat te doen. Ik kende nog niemand in de plaats waar we woonden en voelde mij erg alleen. Ik woonde 200 km van mijn kinderen af dus ik was ook alleen. Ik heb de politie ingeschakeld. Na 2 uren hadden ze hem gevonden. Hij had pillen ingenomen 50 valium had hij gezegd maar de politie zei tegen mij dat hij er fmdan niet zo bij zou zitten. Ze brachten hem naar het ziekenhuis maar hij had de politie gezegd dat ik niet mocht weten waarnaartoe. De politie vond dat ik het wel mocht weten en zei dat ik daar verdere info kon vragen. Ik belde dus het ziekenhuis en werd er gezegd dat ze mij geen info mocht geven want ik stond niet op delijst van contact persoon. Ik zei wie dan? Dat was dus zijn exvrouw. Ik was woest ik begreep er niks van waar was hij mee bezig? Toen heb ik mijn fiets gepakt en ben daar naartoe gegaan. Ik werd binnen gelaten en vroeg hem waarom. Hij zei ik wilde niemand zien. Ik zei waarom hen je dan jou ex als contact persoon genoemd. Heb ik niet dat stond er dan al. Ook hield hij vol dat hij valium had gekocht bij de AH. Zf toen de arts zei dat het pzracetamol was wT in zijn bloed zat. Hij is het vol blijven houden ook over het contact persoon. De volgende dag kwam hij thuis en deed net of was er niks aan de hand. Ik kon het niet geloven en sprak m aan over hoeveel pijn hij mij heeft gedaan. Weer in de negeer modus. De volgende dG weer de negeer modus en toen kon ik er niet meer tegen. Ik ging m uit de tent lokken ik wilde dat hij wat ging zeggen waarom kwetste hij mij zo. Hij draaide de boel om. Ik deed naar tegen hem. Ik heb toen een lamp kapot geslagen en geschreeuwd en toen pakte hij me bij de keel kneep zo lang dat ikniet meer wist wat er gebeurde hij gooide mij keihard op een plavuizen vloer. Ik viel met mijn achterhoofd op de vloer en dacht even dat ik er geweest was. Het ging zo snel allemaal. Ik heb heel veel geluk gehad. Als er een tegel iets hoger zat of ik was op de drempel gevallen was ik verder van huis. Ik ben naar het ziekenhuis geweest op spoedeisende hulp er is een ct scan gemaakt en gelukkig geen schade. Maar hoe hij er bij stond is nog het ergste. Totaal geen empathie. De politie was erbij en vroeg wat er was het enige wat hij zei was dat ik de boel kort en klein sloeg. Daarna hebben mij n kinderen mij opgehaald. Ze wilden niet dat ik nog bij hèm Zou zijn. Ik had wel dood kunnen zijn. Veiligthuis was ook betrokken. Hij had hen gezegd dat ik me van het adres moest laten schrijven dat de relatie over was. 3 weken later kreeg ik een Apple. PIJN, VERDRIET. IK MIS JE. Ik heb daarna nog contact m gehad. Ik kan mezelf nog niet begrijpen dat ik nog steeds niet inzien dT deze man deugt. Heeft nooit gevraagt hoe het met me ging of ik schade had oid. Ik heb heel veel spijt dat ik zijn vrouw verdriet heb gedaan. Maar ik ben gestraft dat is zkr. Nog steeds heb ik medelijden met hem en denk nog steeds dat het aan mij ligt. Iedere dag een strijd met mijn verstand en gevoel.