Hallo beste lezer,
Ik ben 14 jaar getrouwd met E. en ondanks wat ik hieronder ga delen hebben we een goed huwelijk.
Echter is er ruim 7 jaar geleden iets gebeurd wat mijn leven heeft veranderd. Omdat ik een huwelijk heb zonder seks ben ik dit elders gaan zoeken. Op een website heb ik toen een advertentie geplaatst en kreeg snel een reactie van Z. De reden dat Z op mijn advertentie reageerde is dat haar man al jaren vreemdging en zij wou wraak. De wraak is uit de hand gelopen want we kennen elkaar nu al 7 jaar en na de eerste ontmoeting was er al gelijk een klik. Zelfs nadat ik na een half jaar verhuisde naar een andere stad (30 minuten verderop) bleef Z naar mij toekomen.
In het begin draaide het vooral om lust maar dit is gegroeid naar meer. We vinden elkaar echt leuk, houden van elkaar, kunnen lekker onszelf zijn en vertellen elkaar alles. Z komt uit een andere cultuur dan ik waarin alles wat strenger is. Als uitkomt dat Z vreemdgaat dan zal haar familie dat zeker niet goedkeuren en zal haar man zeker achter mij aan komen. Omdat Z ook kinderen heeft hebben we de afspraak gemaakt dat we onze partners niet zullen verlaten. Ik heb geen kinderen. Maar als zij geen kinderen had gehad dan was de kans groot geweest dat wij samen verder zouden gaan in het leven.
Z is dus heel bijzonder voor mij. Ze is niet alleen bloedmooi maar ook grappig, attent en lief. We denken vaak aan elkaar en zien elkaar gemiddeld 1 keer per maand.
Nu is het niet alleen koek en ei geweest. Ondanks dat we nooit ruzie met elkaar hebben gehad zijn er meerdere momenten geweest dat we alleen mailcontact hadden met elkaar. Oorzaken hierin waren bijv. dat ze een keer dacht dat haar man ervan wist of ook dat ze geen smoesjes meer kon verzinnen om haar kinderen bij haar ouders te droppen maar het kwam altijd goed omdat we elkaar missen. Elke keer als dit gebeurde was ik compleet van slag. Het raakte me elke keer zo diep dat ik er depri van werd en vooral heel emotioneel. Het had zoveel invloed op mijn leven.
Nu heeft Z sinds kort een salon overgenomen en daar gaat heel veel tijd in zitten. Waar ze voorheen bij andere werkgevers part time werkte daar is ze hier full time aan de slag en je raadt het al...we kunnen elkaar dus weer niet meer zien. Het doet me veel pijn dat ik haar maandelijks niet kan zien, knuffelen, aanraken zoals we anders altijd doen. Ik ben dus weer van slag en verdrietig en deze keer ben ik ook wantrouwend. Normaal hebben we contact per mail maar ik ben dus ongerust omdat ik moet afwachten en dat is het enige minpunt van Z; het duurt soms lang voordat ze reageert per mail. Ik ben ook bang omdat ik vrees dat ze het zo druk gaat krijgen en ik wil haar absoluut niet kwijt. En ik ben verdrietig omdat ik haar mis en geen idee heb hoe het verder gaar lopen.
Dit alles is ook de reden dat ik mijn verhaal deel. Ik verdien zeker geen medelijden of sympathie maar ik heb hulp nodig om met al deze emoties om te gaan. Het beheerst mijn leven. Het komt altijd goed tussen ons maar ik vind het zo erg dat onze fijne afspraakjes zijn gestopt. Ik voel de hele dag door verdriet, angst, onzekerheid en zit vol ongeduld te wachten op bericht van Z. Waar ik altijd snel reageer daar neemt zij altijd de tijd maar zolang ik haar ken heeft ze het altijd druk en daardoor ook een paar keer een burn-out gehad.
Ik hoop dat ik advies kan krijgen hoe met dit om te gaan. Ik heb het al die jaren alleen gedaan als ik verdrietig was maar ik denk steeds dat het zo fijn moet zijn om dit met iemand te kunnen delen die mij wellicht kan helpen hoe hiermee om te gaan.
Ik ben 14 jaar getrouwd met E. en ondanks wat ik hieronder ga delen hebben we een goed huwelijk.
Echter is er ruim 7 jaar geleden iets gebeurd wat mijn leven heeft veranderd. Omdat ik een huwelijk heb zonder seks ben ik dit elders gaan zoeken. Op een website heb ik toen een advertentie geplaatst en kreeg snel een reactie van Z. De reden dat Z op mijn advertentie reageerde is dat haar man al jaren vreemdging en zij wou wraak. De wraak is uit de hand gelopen want we kennen elkaar nu al 7 jaar en na de eerste ontmoeting was er al gelijk een klik. Zelfs nadat ik na een half jaar verhuisde naar een andere stad (30 minuten verderop) bleef Z naar mij toekomen.
In het begin draaide het vooral om lust maar dit is gegroeid naar meer. We vinden elkaar echt leuk, houden van elkaar, kunnen lekker onszelf zijn en vertellen elkaar alles. Z komt uit een andere cultuur dan ik waarin alles wat strenger is. Als uitkomt dat Z vreemdgaat dan zal haar familie dat zeker niet goedkeuren en zal haar man zeker achter mij aan komen. Omdat Z ook kinderen heeft hebben we de afspraak gemaakt dat we onze partners niet zullen verlaten. Ik heb geen kinderen. Maar als zij geen kinderen had gehad dan was de kans groot geweest dat wij samen verder zouden gaan in het leven.
Z is dus heel bijzonder voor mij. Ze is niet alleen bloedmooi maar ook grappig, attent en lief. We denken vaak aan elkaar en zien elkaar gemiddeld 1 keer per maand.
Nu is het niet alleen koek en ei geweest. Ondanks dat we nooit ruzie met elkaar hebben gehad zijn er meerdere momenten geweest dat we alleen mailcontact hadden met elkaar. Oorzaken hierin waren bijv. dat ze een keer dacht dat haar man ervan wist of ook dat ze geen smoesjes meer kon verzinnen om haar kinderen bij haar ouders te droppen maar het kwam altijd goed omdat we elkaar missen. Elke keer als dit gebeurde was ik compleet van slag. Het raakte me elke keer zo diep dat ik er depri van werd en vooral heel emotioneel. Het had zoveel invloed op mijn leven.
Nu heeft Z sinds kort een salon overgenomen en daar gaat heel veel tijd in zitten. Waar ze voorheen bij andere werkgevers part time werkte daar is ze hier full time aan de slag en je raadt het al...we kunnen elkaar dus weer niet meer zien. Het doet me veel pijn dat ik haar maandelijks niet kan zien, knuffelen, aanraken zoals we anders altijd doen. Ik ben dus weer van slag en verdrietig en deze keer ben ik ook wantrouwend. Normaal hebben we contact per mail maar ik ben dus ongerust omdat ik moet afwachten en dat is het enige minpunt van Z; het duurt soms lang voordat ze reageert per mail. Ik ben ook bang omdat ik vrees dat ze het zo druk gaat krijgen en ik wil haar absoluut niet kwijt. En ik ben verdrietig omdat ik haar mis en geen idee heb hoe het verder gaar lopen.
Dit alles is ook de reden dat ik mijn verhaal deel. Ik verdien zeker geen medelijden of sympathie maar ik heb hulp nodig om met al deze emoties om te gaan. Het beheerst mijn leven. Het komt altijd goed tussen ons maar ik vind het zo erg dat onze fijne afspraakjes zijn gestopt. Ik voel de hele dag door verdriet, angst, onzekerheid en zit vol ongeduld te wachten op bericht van Z. Waar ik altijd snel reageer daar neemt zij altijd de tijd maar zolang ik haar ken heeft ze het altijd druk en daardoor ook een paar keer een burn-out gehad.
Ik hoop dat ik advies kan krijgen hoe met dit om te gaan. Ik heb het al die jaren alleen gedaan als ik verdrietig was maar ik denk steeds dat het zo fijn moet zijn om dit met iemand te kunnen delen die mij wellicht kan helpen hoe hiermee om te gaan.
ST
