We zijn mekaar blijven zien, maar al na een paar weken kreeg ik het vreemde voorgevoel dat er toch een en ander niet klopte. Ik vroeg hem al snel of hij wel echt 10000% single was en voelde me nadien zelfs schuldig dat ik had durven twijfelen.
Hij kwam altijd bij mij thuis, ik nooit bij hem, maar de uitleg kon ik altijd wel begrijpen (veel bezoek, verbouwingen, klusjesmannen, ....)
Hij bleef ook nooit slapen, maar onze 'relatie' was volgens hem rustig aan het opbouwen en hij wou niets overhaasten en hij was bang om gekwetst te worden.
Nu ik het neerschreef zie ik zelf hoe naïef ik was en hoe ik me van in het begin dingen heb laten wijsmaken.
We zagen mekaar 1 keer per week, bijna nooit in het weekend. In het weekend was hij ook veel minder bereikbaar 'want hij keek niet constant' op zijn telefoon.
Onze afspraakjes waren niet louter seksueel, er waren ook avonden dat we een wandeling maakten, of intense gesprekken hadden. Maar het ging wel steeds over hem achteraf gezien, hij toonde nauwelijks interesse in mijn leefwereld.
Ik vond het fijn waneer me mekaar zagen, maar daarnaast had ik contstant last van dat knagende gevoel dat er vanalles toch niet klopte. Maar ik suste mezelf met de gedachte dat iemand niet in staat is om zo hard te liegen en zoveel risico's te nemen.
Ik twijfelde hard aan mezelf en vond mezelf heel erg immatuur en behoeftig wanneer ik weer eens mijn onzekerheden uitte, maar achteraf gezien kwam dat door zijn reacties.
Onze relatie was niet openbaar, en nog pril, dus weinig of geen mensen wisten ervan.
Toch kreeg ik een tijdje geleden plots een berichtje op messenger van een vage kennis, of ik 'voornaam & naam' ken, want hij voegde haar toe en begon meteen immature complimentjes te sturen. Op eenzelfde manier als toen onze chat begon.
Voor mij was dat de spreekwoordelijke druppel en ben ik beginnen rondvragen bij onze gemeenschappelijke kennissen. En ondertussen weet ik van 6 meisjes/vrouwen in mijn eigen netwerk die ongevraagd en ongewenste berichtjes van hem kregen. Voor mij meteen duidelijk dat ik geen relatie met deze man meer wou en heb er een punt achter gezet.
Maar dat was voor mij ook de trigger om wat verder te gaan graven, en toen kwam ik erachter dat de vrouw die hij als zijn 'ex' bestempelde wel degelijk zijn huidige partner is, en dat ze zelfs samenwonen. Alle puzzelstukjes vielen in mekaar.
Mijn dilemma is nu of ik haar moet inlichten?
Ik zin niet op wraak, en wil hem in geen 10000 jaar terug, maar ik voel een snijdende verantwoordelijkheid naar haar toe. Geen schuldgevoel, want ik werd even hard belogen, misbruikt en bedrogen, maar het voelt alsof ik haar moet waarschuwen wat voor een narcist haar partner/man is. Hoe hij constant op zoek gaat naar spanning en bewondering.