Mijn verhaal

Mijn verhaal.

Na 30 jaar mijn vriendin gekend te hebben en daarna 16 jaar als een close maatje is plots door zeer bizarre omstandigheden deze vriendschap met één telefoontje naar mij verbroken....( 46 jaar... )

De 30 voorgaande jaren waren de jaren dat mijn vriendin, Jolien* nu ex, een vervelend woord vind ik dat, samen met mijn 16 jaar geleden overleden vrouw, Mart, in een apotheek werkte.
In die tijd heb ik haar toen jonge kinderen zien opgroeien en wij speelden tennis met zijn vieren, ook de man van Jolien* was daar bij.
Het was een heerlijke tijd, om en om elkaar bezoeken, het tennis spelen wat zomaar een dag kon duren.
Op een bepaald moment werd mijn vrouw ziek, non hodgkin, lymfklierkanker was de diagnose....
een zwaar shockerende mededeling van de arts voor mijn vrouw en ik, iemand van 50 jaar nog nooit ziek geweest.
Als apothekers assistente wars van enige medicatie voor haar zelf en ook voor mij, bij een paracetamol door mij innemen voor hoofdpijn ( niet van haar ) keek ze al van moet dat nu.....

Mart heeft een heel zwaar traject doorlopen, drie keer genezen verklaard na vele chemokuren, later een stamceltransplantatie met daaraan verbonden een maand in een soort quarantaine liggen in een kamer onder overdruk, zodat bacteriën niet bij de patiënt kunnen komen die totaal geen lichamelijke weerstand meer heeft.
Ik zelf bij bezoek met een mondkapje voor en beschermende kleding aan, haar amper mocht aanraken en zo ligt je lief daar....., je kan er alleen maar zijn.
Het heeft allemaal niet mogen helpen ondanks alle inspanningen van het LUMC in Leiden waar de afdeling hematologie zowel artsen als verplegend personeel bijzonder betrokken zijn met de patiënt en verzorgen, niets is te veel daar.

In de laatste weken van Mart haar ziekte heeft Jolien* mijn latere vriendin, mij bijzonder bijgestaan met div. hulp te geven, zaken waar een man niet altijd de handigste in is.....

Maanden na het overlijden van mijn vrouw, vroeg Jolien* of ik het leuk zou vinden bij haar te komen eten zij was inmiddels ook alleen en samen eten zou wel zo gezellig zijn.
Dat heb ik heel graag gedaan en ook later ben ik wat langer bij haar blijven "hangen" en keken wij samen televisie.
Daarna weer naar mijn eigen flat terug, wij hadden gewoon ieder onze eigen flat.
Jolien* was na haar pensioneren schoonheidsspecialiste geworden en had praktijk aan huis en maakte weer iets "moois" van de div. dames en ik deed op de dag mijn eigen ding, hobby's vooral de fotografie die mij in veel dierentuinen liet komen.

Wij hebben samen heel veel uit het leven gehaald, eerst met een beetje aanloop problemen en later leuke reisjes maken, niet te ver, met de auto naar Limburg en Terschelling ons lievelings eiland.....

Plots komt het meest bizarre verhaal van mijn leven over mij heen, Jolien* is 77 en ik ben 73 jaar oud.

De dochter van Jolien* Liea* en haar man Geno* hadden weer eens een behoorlijke aanvaring met elkaar, die dochter is tien jaar ouder dan haar man en het overheersen van haar pakte soms ernstig uit.....
Daar werd de moeder van Liea* ernstig bij betrokken en die raakte daar behoorlijk van streek van.
Een app van mij, het verschrikkelijke begin van wat nu volgt, aan liea*, met houdt a.u.b. jouw moeder in de luwte pakte dan ook totaal verkeerd uit.....
Liea* appte terug naar mij, deze app van jou bespreek ik wel eens even met mijn moeder.....
En toen brak er iets bij mij, in plaats van de moeder ontzien, die een half jaar eerder een Tia heeft gehad, nee niets ontzien vol tegen mijn wens ontzien er tegen in gaan.
Daarop schreef ik weer een app naar Reeuwijk waar Liea* woont met haar man, doe dit nu niet en anders kom ik wel naar Reeuwijk om het te bespreken......
Dit laatste heeft zo verkeerd uitgepakt, door een, met alle respect zeer hysterische dochter die plots mijn app's met haar broer Frans* ging delen, app's die alleen in feite voor de dochter waren bedoeld.
Zo ook haar moeder werd van alles tot in details in kennis gesteld.....
Ook bleek dat er een "familie" beraad is geweest ten huize van de moeder waarop ik (!) ben besproken en gevonnist !

Een kleine tussenstap, op zaterdag 8 april, Jolien* en ik naar Den Bosch geweest naar haar zus die een zieke man heeft, een kaarsje in de kathedraal gebrand een bepaald ritueel, licht brengen.....
De zondag daarop, de mooiste en warmste dag van april, samen naar het strand geweest, lekker lui zijn op een strandstoel zitten.
De maandag daarna even een app "leef je nog" iets wat wij dagelijks deden elke morgen.
Toen die dag gewoon weer gaan eten en TV kijken zoals altijd en ook een app gekregen zoals altijd, met het menu, was altijd spannend en heerlijk gemaakt op mijn smaak, ik moet n.l. zoutarm eten....

Toen dinsdag de 11e april daarop, deze dag zal ik nooit meer vergeten, is mijn leven stil blijven staan en vergaan.
Jolien* belde mij op met de mededeling, Harrie ik verbreek onze vriendschap, ik kies voor de kinderen, de kids zijn dik 50 jaar oud en zijn nooit een probleem geweest met mij.
Wij gingen eerder op verjaardagen en evt. andere dagen daar gewoon naar toe, samen!

Ik was geheel van slag, heb getracht nog later contact te krijgen wat totaal niet gelukt is.
Let wel, eerder voorafgaand aan dit volkomen plotselinge telefoontje, ik verbreek onze vriendschap,
niets in die voorliggende dagen ook maar gemerkt of over gesproken, nee ik ben vermoord en mijn hoofd is op het hakblok gelegd.

Tot overmaat van ramp, er kon nog wel meer bij, die dinsdag de 11 april kreeg ik een aangetekend schrijven van de dochter uit Reeuwijk welke begon met "Betredingsverbod".
Een van het Internet afgeplukt iets, wat totaal geen rechterlijke betekenis heeft, maar wel tegen mij gebruikt als ik het maar waagde daar in de buurt te komen zou zelfs de Politie worden gewaarschuwd.....en zou ik een straatverbod krijgen, aldus naar hun eigen zeggen......
En dat tegen mij die men jaren lang kende, of ik een soort "Holleder" ben die even daar ten huize verhaal komt halen.
Niets van dat alles, ik ben totaal geen persoon die ook maar een handgemeen zal zoeken, nooit!

Jolien* die mij totaal geen antwoord meer gaf maar wel mn app heeft gelezen dat mijn leven zo geen zin meer heeft en dat is ook zo, ik heb geen familie meer, mijn 3 zussen zijn eerder overleden, ik ben totaal alleen.
Die heeft wel mijn arts gebeld die mij later belde dat ik moest komen, vanwege mij zelf mogelijk iets aandoen.
Later op de avond de Politie aan de deur, 2 man sterk in vol tenue wilde praten met mij.....
Het begon een beetje op "zieltje" schoonpoetsen te lijken van Jolien*

Een brief naar de dochter geschreven, het zeer ongepaste betredingsverbod weerleggen en het mogelijke eerder verkeerd lezen van mijn app's een excuus aanbieden, het werd niet beantwoord.....
Bij Jolien* aan huis aanbellen om toch maar even contact te kunnen krijgen, daar werd niet open gedaan en ik droop af als een ongewenste hond.
Een brief aan haar zoon geschreven met Frans* wij beide zijn twee oudere mensen die nog veel voor elkaar kunnen betekenen in het leven , elkaar bijstaan wat we altijd al deden, jij en je zus die ver buiten de stad wonen en ook vaak van huis weg zijn, vakantie of elders, ik die jouw moeder direct kan bijstaan wanneer dat nodig is, zeker na haar Tia.
Niets......totaal geen reactie...

Zaterdag, 15 april, op de dag, weer Politie aan mijn deur.....een ouderen woonflat, waar velen nu hun nek verzwikt hebben want ik had weer Politie aan de deur, jawel in vol ornaat, gummiknuppel en wapen en handboeien.....op zak....
Zachtjes schrok ik echt wel, wat had ik nu weer gedaan, meer dan een bekeuring voor te hard rijden is verder nooit meer dan mijn Politie contact geweest.

Wat bleek Jolien* heeft haar wijkagent gebeld en verteld dat ik, Harrie, aan het stalken ben.......
mijn mond viel echt open, drie dagen nadat mij plots de wacht is aangezegd met een kort telefoontje
durft de Politie en Jolien* , mijn proberen contact te maken, één keer aan huis aanbellen en een paar app's sturen dit te benoemen als stalken....

Later gaf de agent toe dat dit wel heel zwaar aangezet was en dat dit zeker GEEN stalken is geweest.
Inmiddels is er, buiten mij om, een Politie dossier over mij aangelegd, waarvan ik schriftelijk heb verzocht hier inzage van te mogen krijgen....welke nog in behandeling is.

Alle leuke eerder afgesproken zaken die wij samen zouden gaan ondernemen zijn afgeblazen,
plaatsen waar wij samen bekend zijn/waren wil ik niet meer komen...., durf ik niet meer.
30 april is haar verjaardag ....

Mijn arts zei nog wel als een schrale troost voor mij, mensen die een Tia hebben gehad zijn sterk beïnvloedbaar, mogelijk is dat een reden van het trieste voorval van jullie.
Inderdaad jullie, ik kan mij er niets bij voorstellen dat Jolien* mijn eerder zo betrokken en lieve vriendin met deze situatie gelukkig is....

Zij heeft hier voor gekozen......met een "dit komt nooit meer goed" elke dag in m'n oren klinkend,
was dit haar "gedag' zeggen.

Mijn advies, ga NOOIT tussen kind en een ouder staan, want zomaar kan alles tegen jou gebruikt worden.
Niets geen zelfmedelijden, wel de zin van het leven totaal kwijt zijn, de glans en eerdere blijdschap is verdwenen, het verleden met veel mooie zaken nog in mijn geheugen, vol pijn, het is over.

Weer voor de derde keer opnieuw beginnen? nee, ik ben echt op en stukgemaakt.

Mijn lieve vrouw zei in haar moeilijkste periode van haar leven:
"Kijk altijd in het licht dan valt de schaduw achter je".

Zo dapper gezegd door die lieve Mart, al lang zo ver weg achter de horizon, ik verlang naar je om bij je te zijn, ik ben klaar hier.
Alles is zinloos geworden......

Naar waarheid opgesteld.
29/04/2017

Harrie


NB: * zijn gefingeerde namen