Getrouwd sinds 2015 en hebben 2 kinderen, een koophuis en stabiele inkomen maar dat maakte niks uit blijkbaar.
het gebeurde in november 2019, 2 weken lang (als het niet langer is) hadden ze telefonisch contact met elkaar over de app.
Nooit had ik dit gedacht dat dit ons zou overkomen, ik dacht dat we iets specials hadden.
naderhand wilde ze ook gaan scheiden en leek erop dat ze juist meer met de andere figuur wilde. Op een gegeven moment had ik er schoon genoeg van en wilde ik er ook mee stoppen en weggaan, alles van mijn naam afzetten en het huis verkopen en toen kwam ineens een sorry (??!!) ergens halverwege januari 2020
al die maanden in shock en spanning geleefd wat ook niet goed was voor de kinderen.. die waren zoals altijd de dupe hiervan. Ik denk nog steeds van hoezo en waarom?
Ik kreeg maanden later te horen dat ze dacht dat ik vreemdging.. dat sloeg bij mij in als een bom. Hoezo ik?! hoe kom je aan zulke gedachtes en waarom heb je dat notabene niet uitgesproken al die tijd!
Zo boos nog steeds erover, wantrouwig nog steeds. Ik heb totaal geen begrip hiervoor.
Ze kwam niks tekort en mocht van mij elke weekend weg met vriendinnen en noem maar op, ik bleef wel thuis voor de kinderen.
Maar dit alles is veranderd! Ik ben veranderd door die mes in mijn rug en dwars door mijn hart
We hebben altijd gezegd en afgesproken dit soort dingen nooit te doen, immers dat beloof je ook bij een huwelijk tegenover alle mensen en belangrijker nog je partner en jezelf.
mijn eigenwaarde is nog steeds nul, vooral als je nagaat dat ze bed deelde met een man die 10 jaar ouder was en zelf een vrouw had die vreemd ging!
Ik weet wie hij is en waar hij woont, ik kan zo naar hem toe gaan en mijn wraak nemen op hem.. maar tot op heden nog niet gedaan. Mijn woede en misselijkheid blijft maar mijn hoofd zegt dat het beter is niks te doen.
Het duurde even maar uiteindelijk had ze er spijt van en vertelde ze met moeite bijna alles, heel veel vragen wit ze geen antwoordt te geven en dan denk ik van hoe kan ik je nog vertrouwen? Als je het zelf al niet weet!
Dan krijg je natuurlijke allemaal antwoorden terug van ja ik ben stom geweest en had het niet moeten doen, ja sorry maar daar heeft niemand wat aan! Je bent stom om te denken dat je kan winkelen zonder geld, of als je naar de wc gaat en niet je handen was bijv, dit was iets heel anders en heb er geen woorden voor.
Dan komt ze met een verhaal dat de seks minder was en dat ik haar weken lang geen aandacht gaf en dan denk ik van, joh jij kan ook je bek opentrekken of iets verzinnen!
Niks hiervan valt goed te praten, wat kapot is kapot helaas. Ik wordt nog dagelijks misselijk van als ik eraan terug denk.
nou zijn we wel bijna 2 jaar verder maar ik blijf op mijn hoede, mijn 100% vertrouwen is weg, die zal nooit meer terugkomen.
Ik snap het niet, zoiets laags zo ik nooit doen en dat maakt het voor mij onmogelijk om het te vergeten en ben voortaan op mijn hoede.
Waar het op neer komt is dat ze een avontuurtje had met een ander (terwijl ik juist misschien de saaie bekende en vertrouwde man was) en zodra het bleek dat ze met de nieuwe man niks kon beginnen en haar vingers had gebrand, rent ze maar weer terug naar haar oude vertrouwde man met wie ze getrouwd is.
ONGELOFELIJK!!