Ja! Ik wil zo graag een relatie! Maar toch ook weer niet.

Ja! Ik wil zo graag een relatie! Maar toch ook weer niet. Omdat alleen zijn ook wel handig is. Omdat je niks verplicht bent. Kan doen en laten wat je wilt. Ben nu al negen jaar alleen. Sinds corona ook eenzaam. Hoop toch op een leuke man. Maar er is geen leuke man. Kijk wel eens om me heen. De vele vrijgezellen die ik zie. Zijn niks voor mij. Alleen maar de ouderwetse soort. Zodat ik straks in de keuken beland. En zijn verzorgster word. Weet bijna zeker dat er geen nieuwe liefde komt. Omdat ik zo'n eenling ben. Vaak depressief ben. En nog stuitend lelijk ben ook. Krijg ik vaak te horen. Raar. Wie zegt zoiets nou. Ben te oud ook. Heb niks te bieden. Ben niet gezellig. Niet aardig. Hou niet van kinderen. Kan niet meer koken. Want ik ruik en proef niks. Ben mank. Dus wat moet iemand met mij. Geen idee. Misschien om mijn geld. Want dat heb ik wel. Maar daar trek je toch weinig goed volk mee aan. Of om de seks. Want daar ben ik wel goed in. Maar om nou als gratis gat te dienen. Voor iemand die me eigenlijk niet mag. Dat is ook zowat.
Moet er toch niet aan denken. Dat ik tot mijn dood alleen blijf. Als alles meezit heb ik nog veertig jaar te gaan. Soms denk ik wel eens aan zelfmoord. Want wat moet je met zo'n leven als dat van mij. Rustig, dat doe ik niet hoor. Want dat zou toch wel de ultieme afgang zijn. Voor mij tenminste.