Mijn man geeft me ook die ruimte zodat ik een avondje weg kan met vrieninnen of zelfs een drie daagse met een vriendin(nen) gunt hij me elk jaar. Hij doet zijn deel in het huishouden, en naast af en toe eens een gezonde ruzie of meningsverschil hebben we geen echte problemen.... Dus ik heb het gevoel dat ik geen reden mag hebben om niet gelukkig te zijn.
Enkel ik mis regelmatig intimiteit met mijn man. Door de jaren heen is voor hem intimiteit en seks onbelangrijk geworden. Ik heb alles al geprobeerd en ben het beu om telkens weer afgewezen te worden. Het doet me erg onzeker worden, nochtans ik normaal niet zo ben. Er over praten helpt niet (meer). Ik ben erdoor gaan twijfelen aan mezelf. Ik heb echt alles geprobeerd (van lingerie setjes, 1000x praten, romantische avond, ... ) Ik verzorg me zelf goed, ik ga sporten,... ik ben teneinde raad.
Mijn man vindt het een bijzaak maar ik kan geen relatie hebben als zus en broer. Voor mij is dat wel belangrijk. Ik weet niet goed meer wat nu? Ook (samen) een psycholoog wijst hij af. Ik probeer het voor nu een plaatsje te geven maar het wordt moeilijker en moeilijker. Ik wil ook mijn gezin niet uit stuk maken dus het blijft iets heel moeilijk. Er eens over praten/schrijven lucht wel eens op.
Bedankt dat ik eens mijn verhaal mag delen.
Groetjes, Julie