Vorig jaar ben ik op een avond vreemdgegaan. Daarna ben ik in een burn-out beland. Ik heb die avond gezoend en seks gehad. Een domme fout! Met enorme spijt ben ik een manier gaan vinden om het leven op te pakken maar ik voel mij schuldig. Ik heb iets gedaan wat niet hoort. Heb een enorm laag zelfbeeld en trek mijzelf al verder naar beneden. Eigen schuld dikke bult denk ik dan ook net als vele anderen. Maar er zit meer achter. Waarom is dit gebeurt? Ik was en ben mijzelf kwijt. Ik wilde toch eerlijk zijn en heb opgebiecht dat ik vreemdgegaan ben. Ik durfde alleen niet alle details te vertellen, hoe de avond verliep en dat ik naast zoenen ook nog gevreeën heb. Het was kil en stelde niks voor maar dat is voor mijn partner denk ik niet van belang. Ondertussen zijn we al lange tijd verder. Elke dag loop ik met een slecht gevoel rond en vraag ik mij af; moet ik het laten rusten nu. De crisis is er al.. we zijn in gesprek en kijken hoe verder samen. Of moet ik het toch nog helemaal vertellen. Angst overheerst mijn leven in zoveel dingen. Angst hoe anderen reageren, angst op wat er gaat gebeuren. Daarom heb ik het niet helemaal durven te vertellen. Ik hoop dat iemand mij op weg kan helpen.
Lea
