9 jaar samen, bijna 3 jaar getrouwd, 2 kinderen kort samen gevat. Men man heeft begin deze week bewijs gevonden van overspel dat hij al vermoede. Ik heb sinds een 3 tal weken weer close contact met men ex. Wat begon met felicitatie voor een verjaardag ging naar leuke en diepzinnige gesprekken dagenlang. Op den duur laaide de chemie en herinneringen op wat heeft geleid tot dagelijkse sexting. Wat voelde ik me weer levend!
Korte schets, ik lig al een tijdje met mezelf in de knoop. Ik weet niet meer wie ik ben, wat ik wil en waar men leven naartoe gaat. Heb enkele weken terug gesolliciteerd voor een nieuwe job en na 11 jaar spring ik in het diepe, aan de slag in een ander land. Wat geeft dat energie! Maar verder vind ik het allemaal maar saai... mijn kinderen zijn men alles en geven me ook energie maar verder denk ik echt is dit alles? Voor altijd?
Achteraf gebleken zat de relatie al langer fout tussen ons. Na de ontploffing na ontdekking is er eindelijk goeie communicatie maar blijkt ook dat ik me al lange tijd afsluit van men man, ik zou geen interesse tonen, geen affectie of intimiteit, ik zou niet luisteren naar wat hij voorstelt. Ik heb te lang mezelf opgeofferd en vergeten. Ik ben moeder, echtgenoot, collega, zus, dochter... maar wie ben ik echt en waarom voel ik me zo verdoofd?
Sinds de ontdekking heb ik met men ex alles gedeeld en afgesproken dat ik hem overal verwijder en alles vn hem verwijder in de hoop men huwelijk te redden. Beide aan elkaar aangegeven ons contact te zullen missen! Hij zei me wel stuur maar een verzoek als het toch niets wordt tussen jullie. Sindsdien voel ik onrust, ik wil wel contact met hem en niet eens voor het seksuele. Gewoon omdat we klikken en we goed met elkaar kunnen praten. Maar doe het niet want wil men huwelijk nog een kans geven.
Conclusie ik weet niks meer, radeloos!
Korte schets, ik lig al een tijdje met mezelf in de knoop. Ik weet niet meer wie ik ben, wat ik wil en waar men leven naartoe gaat. Heb enkele weken terug gesolliciteerd voor een nieuwe job en na 11 jaar spring ik in het diepe, aan de slag in een ander land. Wat geeft dat energie! Maar verder vind ik het allemaal maar saai... mijn kinderen zijn men alles en geven me ook energie maar verder denk ik echt is dit alles? Voor altijd?
Achteraf gebleken zat de relatie al langer fout tussen ons. Na de ontploffing na ontdekking is er eindelijk goeie communicatie maar blijkt ook dat ik me al lange tijd afsluit van men man, ik zou geen interesse tonen, geen affectie of intimiteit, ik zou niet luisteren naar wat hij voorstelt. Ik heb te lang mezelf opgeofferd en vergeten. Ik ben moeder, echtgenoot, collega, zus, dochter... maar wie ben ik echt en waarom voel ik me zo verdoofd?
Sinds de ontdekking heb ik met men ex alles gedeeld en afgesproken dat ik hem overal verwijder en alles vn hem verwijder in de hoop men huwelijk te redden. Beide aan elkaar aangegeven ons contact te zullen missen! Hij zei me wel stuur maar een verzoek als het toch niets wordt tussen jullie. Sindsdien voel ik onrust, ik wil wel contact met hem en niet eens voor het seksuele. Gewoon omdat we klikken en we goed met elkaar kunnen praten. Maar doe het niet want wil men huwelijk nog een kans geven.
Conclusie ik weet niks meer, radeloos!
Tangledandnumb
