Hoi iedereen,
Ik weet niet of het goed is om mijn verhaal hier neer te schrijven, ik weet dat er negatieve reacties zullen zijn maar ik wil het gewoon even kwijt. Een mening van een buitenstaander kan misschien helpen. Ik ben 3j samen met mijn partner, we hebben een kindje en zijn getrouwd. Van het begins af aan heeft mijn partner steeds extreme trust issues gehad. Ik moest steeds opboksen tegen hetgene zijn ex hem allemaal had aangedaan en hoe hard ik ook probeerde, het was nooit genoeg, ik werd nog steeds niet vertrouwt ookal had ik hem nog nooit iets verkeerd gedaan. Steeds kreeg ik jaloerse en nare opmerkingen. Extreem jaloerse zaken deden zich voor waardoor ik een verstikkend gevoel krag. Communiceren lukte niet meer, ik stond steeds weer af want even luisteren en mij begrijpen ging hem niet. Tot ik onlangs iemand op het werk tegenkwam waar het heel goed mee klikte, ik die persoon in vertrouwen nam, ik weer iemand had die wel luisterde, die begreep waarom ik mij zo doodongelukkig voelde. Met die persoon is er uiteindelijk ook meer mee gebeurd. Ik ben er niet trots op, voel mij enorm schuldig... Maar ik had enorm sterke gevoelens voor hem (die ook wederzijds waren). Omdat ik schrok van mezelf en getrouwd was beslisten we er een punt achter te zetten. En eerlijk... Ik heb mij nog nooit zo miserabel slecht gevoelt als toen. Uiteindelijk vonden we elkaar terug en van het ene kwam weer het andere. Mijn relatie ging hiervoor al slecht, dus tuurlijk werd dit door mij nog erger. Ik kon niet meer om met dit alles geheim houden en heb dan ook mijn partner alles eerlijk opgebiecht... Hij was alles behalve blij en terrecht. Alleen.. Hij komt tot de conclusie dat hij mij nog een 2de kans wil geven. Maar eerlijk, ik weet niet of ik dit nog kan/wil en krijg daardoor ook enorm veel onbegrip van mensen rondom mij... "hij heeft je nog een kans dus wij snappen niet waarom je die niet neemt, je moet wel want je kan niet zomaar opgeven" maar als ik dit doe, moet ik heel veel opgeven, zal zijn jaloerse gedrag nog erger worden dan voordien en zal ik nog meer het gevoel krijgen dat ik zijn bezit ben en opgesloten zit, ik mezelf niet meer kan zijn, mezelf volledig kwijt ben... Is het dat dan waard? Ik zou ook niet weggaan van hem om voor de andere persoon te kiezen, mijn reden is simpelweg dat ik voor 1 keer voor mezelf wil kiezen en mezelf op nr 1 wil zetten en terug gelukkig kan worden... Ik verwacht geen antwoorden van jullie, je mening geven mag. '. Ik kan er hopelijk alleen maar wijzer uit worden.
Ik weet niet of het goed is om mijn verhaal hier neer te schrijven, ik weet dat er negatieve reacties zullen zijn maar ik wil het gewoon even kwijt. Een mening van een buitenstaander kan misschien helpen. Ik ben 3j samen met mijn partner, we hebben een kindje en zijn getrouwd. Van het begins af aan heeft mijn partner steeds extreme trust issues gehad. Ik moest steeds opboksen tegen hetgene zijn ex hem allemaal had aangedaan en hoe hard ik ook probeerde, het was nooit genoeg, ik werd nog steeds niet vertrouwt ookal had ik hem nog nooit iets verkeerd gedaan. Steeds kreeg ik jaloerse en nare opmerkingen. Extreem jaloerse zaken deden zich voor waardoor ik een verstikkend gevoel krag. Communiceren lukte niet meer, ik stond steeds weer af want even luisteren en mij begrijpen ging hem niet. Tot ik onlangs iemand op het werk tegenkwam waar het heel goed mee klikte, ik die persoon in vertrouwen nam, ik weer iemand had die wel luisterde, die begreep waarom ik mij zo doodongelukkig voelde. Met die persoon is er uiteindelijk ook meer mee gebeurd. Ik ben er niet trots op, voel mij enorm schuldig... Maar ik had enorm sterke gevoelens voor hem (die ook wederzijds waren). Omdat ik schrok van mezelf en getrouwd was beslisten we er een punt achter te zetten. En eerlijk... Ik heb mij nog nooit zo miserabel slecht gevoelt als toen. Uiteindelijk vonden we elkaar terug en van het ene kwam weer het andere. Mijn relatie ging hiervoor al slecht, dus tuurlijk werd dit door mij nog erger. Ik kon niet meer om met dit alles geheim houden en heb dan ook mijn partner alles eerlijk opgebiecht... Hij was alles behalve blij en terrecht. Alleen.. Hij komt tot de conclusie dat hij mij nog een 2de kans wil geven. Maar eerlijk, ik weet niet of ik dit nog kan/wil en krijg daardoor ook enorm veel onbegrip van mensen rondom mij... "hij heeft je nog een kans dus wij snappen niet waarom je die niet neemt, je moet wel want je kan niet zomaar opgeven" maar als ik dit doe, moet ik heel veel opgeven, zal zijn jaloerse gedrag nog erger worden dan voordien en zal ik nog meer het gevoel krijgen dat ik zijn bezit ben en opgesloten zit, ik mezelf niet meer kan zijn, mezelf volledig kwijt ben... Is het dat dan waard? Ik zou ook niet weggaan van hem om voor de andere persoon te kiezen, mijn reden is simpelweg dat ik voor 1 keer voor mezelf wil kiezen en mezelf op nr 1 wil zetten en terug gelukkig kan worden... Ik verwacht geen antwoorden van jullie, je mening geven mag. '. Ik kan er hopelijk alleen maar wijzer uit worden.
Lieze
