Ik mistte heel erg de spanning en intimiteit in onze relatie. Maar als ik verder kijk ook heel erg de aandacht, ik wilde weer gezien worden.
Mijn man zit al een aantal jaren thuis zonder werk, is uitgevallen met lichamelijke klachten en nu ook psychische klachten. Dit zet onze relatie best onder druk.
Ik vond de aandacht die ik kreeg fijn. Wist natuurlijk dat ik erg fout bezig was maar ook deze spanning was iets wat ik al heel lang niet meer had gevoeld.
Uiteindelijk een leuke man leren kennen, getrouwd en ook een zoon. We belden en appte elkaar dagelijks, een aantal weken lang. We besloten om af te spreken om te kijken of er in het echt ook een klik was. Het was erg fijn en gezellig en we besloten om een tweede afspraakje in te plannen, in een hotel.
Natuurlijk wisten wij waar dit naartoe zou leiden.
Dat was ook de insteek. Ongedwongen seks en van elkaar genieten.
Hierna heb ik vrijwel niks meer van hem vernomen.
Behalve dat het tegen zijn gevoel inging.
Terwijl wij duidelijk waren naar elkaar dat we elkaar vaker wilden zien dan eenmalig.
Ik voel mij gebruikt, vies en bovenal mis ik de spanning en aandacht. Dat bovenop het schuldgevoel natuurlijk... hoe heb ik zo stom kunnen zijn?
Meer mensen (vrouwen) die dit herkennen en hoe kwam je van dit schuldgevoel en het gemis af?