Ik ben een vrouw van 38 met twee kinderen. Heb 10 jaar samen gewoond met een man 50 die zelf ook twee kinderen heeft. Vorig jaar kwam onze relatie teneinde omdat hij niet met mijn zoon om kon gaan die autisme heeft. Half jaar break gehad en vorig jaar januari toch weer voor elkaar gekozen. Latte en dat ging na mijn idee prima. We spraken twee keer in de week af en als de weekenden geen kinderen waren zagen we elkaar ook maar gaf hem ook de ruimte. Slapen deden we niet daar had hij moeite mee ondanks dat ik het lastig vond heb ik het geaccepteerd. Afgelopen vrijdag verbrak hij abrupt de relatie hij had ruimte nodig. Ik ga kapot van verdriet hij is de liefde van me leven. Ik geef hem die ruimte wat hij vraagt app m niet enz. Net haalt hij onze hond op, is doordeweeks overdag altijd bij mij ivm zijn werk. Geeft die bij het weggaan spontaan een kus op de mond. Ik heb nog steeds hoop dat het goedkomt of geeft hij me nu valse hoop
Suus
