Ik heb hem gelijk het huis uitgezet. Daarna zijn we rustig aan gaan praten. Tijdens deze gesprekken is hij niet helemaal eerlijk geweest, daar heb ik hem mee geconfronteerd, dit maakte het voor mij ook alleen maar erger.
Omdat we 2 kinderen hebben die hier heel erg onder leden heb ik hem na een tijdje weer in huis genomen. Na veel praten is duidelijk geworden dat hij er alles over heeft om zijn gezin bijelkaar te houden. Dat zie ik ook wel in zijn gedrag.
Nu is het inmiddels 2 jaar geleden maar nog steeds heb ik het er soms zo verschrikkelijk moeilijk mee. Het liegen en aangetaste vertrouwen. Soms weet ik het gewoon niet meer en ben ik er onwijs ongelukkig mee.
Ik plaats hier een bericht met de hoop dat iemand mij tips kan geven hoe ik hier mee verder moet. Mijn grootste angst is dat hij weer in de verleiding komt. Ik heb zelf toen niet voor therapie gekozen omdat ik daar de energie niet voor had.
Dank voor het lezen van mijn verhaal.