Ik ben ondertussen 21jaar samen met mijn man, en een zoontje van 7jaar. Ik dacht dat onze relatie goed zat en dat we gelukkig waren, mijn man mocht alles, ik gunde hem ook alles, zijn weekendjes met vrienden, zijn vele hobby's, maar blijkbaar ben ik gewoon naïef. 3 jaar geleden stuurde hij me plots per bericht dat hij de relatie wilde stoppen maar hij gaf geen reden, het ging niet meer. Om het verhaal niet uitgebreid te maken, hij had al weken een affaire met een ander. Toen ik op het punt stond om te vertrekken had hij plots spijt en heeft hij mij overhaald om te blijven. Nu in tussentijd zijn we 3 jaar verder en zijn er maar affaires blijven uitkomen, waaronder ook 1 met mijn beste vriendin! Ik heb mijn grens ondertussen zo hard verlegd dat hij weet dat ik alles maar pik....
Maar voor mij lukt het niet meer, ik wil dit leven niet meer, ik wil iemand die trouw is, die mij niet voor vanzelfsprekend neemt. Ik kan het gewoon niet vergeten, het is teveel!
Maar nu voel ik mij schuldig omdat hij zijn best doet om het terug goed te maken en ben ik nu precies de boeman die het gezin uiteen haalt!?
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen???
Maar voor mij lukt het niet meer, ik wil dit leven niet meer, ik wil iemand die trouw is, die mij niet voor vanzelfsprekend neemt. Ik kan het gewoon niet vergeten, het is teveel!
Maar nu voel ik mij schuldig omdat hij zijn best doet om het terug goed te maken en ben ik nu precies de boeman die het gezin uiteen haalt!?
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen???
Lies
