Beste allen,
Mijn vrouw en ik hebben elkaar 20 jaar geleden leren kennen. Ik dacht dat we alles hadden, allebei een goede baan, leuk huisje en nooit problemen met elkaar. Altijd leuk en gezellig.
Recent heeft mijn vrouw mij verteld dat ze gedurende de afgelopen 2 jaar af en aan een relatie heeft gehad met iemand anders. Dit begon in 2019. Op dat moment had ik erg last van oorsuizen en was ik niet de gezelligste. Dat realiseer ik mij ook. Echter, ik heb haar altijd geknuffeld, gezegd dat ik van haar houd en ik heb me ingezet om de klap van het oorsuizen te boven gekomen. Dit is ook gelukt.
Zij vertelde mij dat ze graag een marathon zou willen lopen in 2019. Daar is ze voor gaan trainen samen met een inmiddels ex collega. Ik heb haar altijd hierin gesteund en mijn vertrouwen gegeven. In 2020 echter had ik het gevoel dat er iets niet goed was. Ik heb haar gevraagd of ze me iets moest vertellen, speelde er iets tussen hen? Nee zei ze, er is niks aan de hand, ik hou van jou en ik zou nooit iets doen. Helaas bleek dat dit niet het geval was.
Ze heeft al 2 jaar met tussenperiodes sex met hem gehad. In ons eigen huis. Het ergste is, ik ken hem ook. Heb hem binnen gelaten, eten gegeven en drinken en onderdak. En dat terwijl ze dit deden.
Naast het oorsuizen hoorde ik eind 2020 dat mijn vader alvleesklierkanker had en na 6 maanden intensieve mantelzorg is hij overleden. Gedurende diezelfde periode had mijn vrouw last van een burn-out. Omdat ze zo met zichzelf in de knoop zat, is ze naar een vriendin in het buitenland gegaan om daar bij te tanken. Dit was op hetzelfde moment dat ik afscheid nam van mijn vader. Hij werd toen aangesloten op een slaappomp en is enkele dagen daarna overleden. Op de dag dat ik afscheid nam van mijn vader, had zij sex met hem in het buitenland. Mijn moeder ben ik 14 jaar geleden aan dezelfde ziekte kwijtgeraakt.
Toen ik mijn vrouw confronteerde in 2020, en ze tegen mij heeft gezegd dat er niks aan de hand was, heb ik mijn vertrouwen uitgesproken naar haar. Ik heb haar grenzeloos vertrouwen gegeven en dat heeft ze zo geschaad.
Ook de momenten waarop ze met hem was en zelfs in ons eigen huis, doen me compleet walgen van haar en die vuile hond. Ik voel me zo verschrikkelijk verdrietig dat mijn allerbeste maatje me zoveel pijn heeft gedaan.
Ik weet ook niet wat ik nu moet doen. Zij wil graag verder met mij en heeft de relatie verbroken. Maar waar ik dacht dat wij de perfecte relatie hadden, heeft zij blijkbaar iets gemist. Zelf zegt ze dat ze mistte dat ik af en toe wat regelde zoals de bioscoop, een uitje en nog meer knuffels. Ik heb mezelf compleet voor haar weggecijferd. Ik ben dingen met haar gaan doen die zij graag wilde doen. Niet omdat ik dat wil, maar omdat ik wist dat zij dat wilde doen. Ik ben fysiek ingesteld, maar meer dan 1 keer per week of 2 weken wilde zij niet. Ook daar heb ik me bij neergelegd. Voor mijn gevoel heb ik zoveel voor haar gedaan.
Ik ben ten einde raad. Ik word verscheurd door emoties, ben in paniek en ik zou niks liever willen dan weer naar haar toegaan. Maar de rationele persoon in mij zegt mij dat ik direct zou moeten scheiden en verder gaan met mijn leven. Maar ja, 20 jaar, dat is niet iets wat je zomaar aan de kant schuift. Voel me zo wanhopig. Ik heb al zoveel meegemaakt en ik voel me voor lief genomen terwijl ik haar altijd met liefde en respect hebt behandeld.
Waar doe ik goed aan? Voel me zo ellendig...
Mijn vrouw en ik hebben elkaar 20 jaar geleden leren kennen. Ik dacht dat we alles hadden, allebei een goede baan, leuk huisje en nooit problemen met elkaar. Altijd leuk en gezellig.
Recent heeft mijn vrouw mij verteld dat ze gedurende de afgelopen 2 jaar af en aan een relatie heeft gehad met iemand anders. Dit begon in 2019. Op dat moment had ik erg last van oorsuizen en was ik niet de gezelligste. Dat realiseer ik mij ook. Echter, ik heb haar altijd geknuffeld, gezegd dat ik van haar houd en ik heb me ingezet om de klap van het oorsuizen te boven gekomen. Dit is ook gelukt.
Zij vertelde mij dat ze graag een marathon zou willen lopen in 2019. Daar is ze voor gaan trainen samen met een inmiddels ex collega. Ik heb haar altijd hierin gesteund en mijn vertrouwen gegeven. In 2020 echter had ik het gevoel dat er iets niet goed was. Ik heb haar gevraagd of ze me iets moest vertellen, speelde er iets tussen hen? Nee zei ze, er is niks aan de hand, ik hou van jou en ik zou nooit iets doen. Helaas bleek dat dit niet het geval was.
Ze heeft al 2 jaar met tussenperiodes sex met hem gehad. In ons eigen huis. Het ergste is, ik ken hem ook. Heb hem binnen gelaten, eten gegeven en drinken en onderdak. En dat terwijl ze dit deden.
Naast het oorsuizen hoorde ik eind 2020 dat mijn vader alvleesklierkanker had en na 6 maanden intensieve mantelzorg is hij overleden. Gedurende diezelfde periode had mijn vrouw last van een burn-out. Omdat ze zo met zichzelf in de knoop zat, is ze naar een vriendin in het buitenland gegaan om daar bij te tanken. Dit was op hetzelfde moment dat ik afscheid nam van mijn vader. Hij werd toen aangesloten op een slaappomp en is enkele dagen daarna overleden. Op de dag dat ik afscheid nam van mijn vader, had zij sex met hem in het buitenland. Mijn moeder ben ik 14 jaar geleden aan dezelfde ziekte kwijtgeraakt.
Toen ik mijn vrouw confronteerde in 2020, en ze tegen mij heeft gezegd dat er niks aan de hand was, heb ik mijn vertrouwen uitgesproken naar haar. Ik heb haar grenzeloos vertrouwen gegeven en dat heeft ze zo geschaad.
Ook de momenten waarop ze met hem was en zelfs in ons eigen huis, doen me compleet walgen van haar en die vuile hond. Ik voel me zo verschrikkelijk verdrietig dat mijn allerbeste maatje me zoveel pijn heeft gedaan.
Ik weet ook niet wat ik nu moet doen. Zij wil graag verder met mij en heeft de relatie verbroken. Maar waar ik dacht dat wij de perfecte relatie hadden, heeft zij blijkbaar iets gemist. Zelf zegt ze dat ze mistte dat ik af en toe wat regelde zoals de bioscoop, een uitje en nog meer knuffels. Ik heb mezelf compleet voor haar weggecijferd. Ik ben dingen met haar gaan doen die zij graag wilde doen. Niet omdat ik dat wil, maar omdat ik wist dat zij dat wilde doen. Ik ben fysiek ingesteld, maar meer dan 1 keer per week of 2 weken wilde zij niet. Ook daar heb ik me bij neergelegd. Voor mijn gevoel heb ik zoveel voor haar gedaan.
Ik ben ten einde raad. Ik word verscheurd door emoties, ben in paniek en ik zou niks liever willen dan weer naar haar toegaan. Maar de rationele persoon in mij zegt mij dat ik direct zou moeten scheiden en verder gaan met mijn leven. Maar ja, 20 jaar, dat is niet iets wat je zomaar aan de kant schuift. Voel me zo wanhopig. Ik heb al zoveel meegemaakt en ik voel me voor lief genomen terwijl ik haar altijd met liefde en respect hebt behandeld.
Waar doe ik goed aan? Voel me zo ellendig...
Pieter
