Ik ben nu 72 jaar oud. Het contact is weg.

De relatie tusen ons, twee zussen en mijn persoontje is nooit geweldig geweest. Ik hoorde er niet bij, zij waren twee handen op een buik. Als kind ging ik mijn eigen weg en wist niet beter of het hoorde zo. Toen wij zelf alledrie een gezin stichten leek het iets beter te gaan tussen ons. Maar dat heeft helaas niet lang geduurd. Naarmate de tijd verstreek voelde ik mij weer buitengesloten.
En nu na al die jaren is mij iets gaan dagen. Zij is denk ik altijd jaloers geweest op mij. En ik heb dat nooit in de gaten gehad. Zij werd door mijn moeder altijd gezien als de wijste en de rustigste van het stel. En ik aanvaarde dat als vanzelfsprekend.
Een jaar of tien geleden heb ik een boek geschreven. De voorwaarde om het te kunnen uitgeven was minstens 50 bestellingen. Dus ik ging ermee leuren bij familie en vrienden. Ik heb het voor elkaar gekregen, dankzij mijn vrienden, maar niet door de familie. Nog mijn zussen, nog hun inmiddels volwassen kinderen vonden het nodig om mij te helpen. Zij reageerden gewoon niet. Ik begreep er niets van. Hield er een akelig gevoel aan over van, ik ben ze nog geen 15 euro waard. Want zoveel koste het boekje.
Ik ben nu 72 jaar oud. Het contact is weg.