Hoe verder na vreemdgaan?

Beste Anoniem,

Ik herken niet precies wat je schrijft, als iemand die is vreemd gegaan. Ik herken het wel als iemand wiens parnter vreemd ging.

Het klinkt misschien op een scherm heel hard, zo bedoel ik het niet, maar ik denk dat je partner goed doet dat je jezelf schuldig voelt. Misschien moet je dat vertellen. Dat ze dat weet.

Misschien helpt het ook door veel hierover te spreken en veel tijd hierin te steken. Mijn partner had weinig geduld met mij, en dat zorgde er voor dat wij het niet redden. Misschien als hij meer geduld had gehad en meer had durven spreken dat we er uit hadden kunnen komen. Dan was ik niet zo eenzaam geweest.

Ik hoop dat jullie eruit komen.

Ik ben een ‘dader’ op dit gebied, heb er oprecht verschrikkelijk veel spijt en verdriet van dat ik mijn vrouw maandenlang heb bedrogen en voorgelogen, ook als ze het mij op de man af vroeg.

Uiteindelijk kwam ze erachter (ook via mijn telefoon) en toen pas schrok ik als het ware wakker. Al vrij snel na de eerste heftige emoties kwamen we weer tot elkaar, hebben we heel diepe, soms heftige en pijnlijke maar vooral ook constructieve gesprekken gevoerd.

We ondernamen ook veel leuke dingen met elkaar en waren weer intiem als vanouds. Ondanks een aantal gebruikelijke terugvallen waren we echt op de goede weg. Dacht ik.

Maar sinds een week of twee kan mijn vrouw het ineens (zo voelt dat voor mij althans) niet meer loslaten wat er is gebeurd. Ze zegt dat ze het nu pas écht beseft wat ik allemaal heb geflikt en zal het mij nooit kunnen vergeven...

Er ligt natuurlijk ook wel een verhaal aan ten grondslag waardoor ik op een gegeven moment open ging staan voor een ander (dat is geen excuus of rechtvaardiging!), maar dat wil ze natuurlijk niet horen, zeker niet van mij.

Ik wil nog steeds het liefst verder met mijn vrouw, ook al voor ons kind, en heb de afgelopen maanden ook mijn uiterste best daarvoor gedaan. Volgens haar is dat echter te laat. Is er nu nog hoop?

Beste allen,

Vreemdgaan hakt er natuurlijk super in bij de trouwe partner, maar ook bij jullie.

@Willem, ik kan me goed voorstellen als slachtoffer en trouwe partner, dat je zo nu en dan weer schrikt dat je partner is vreemdgegaan. En dan denkt: ik kan dit niet aan, ben ook dat ik het wil vergeven, etc.

Mijn advies is om dan telkens weer te herhalen dat jij het ook vreselijk vindt, dat als jij de tijd terug kon halen dit ook direct zou doen en dat je er nu echt alles aan doet om het te herstellen. Het blijft immers voor de ontrouwe partner het hardst werken.

Ik merk dat ik dit ook wel van mijn ontrouwe vrouw verwacht. Bij ons werkt dit trouwens goed. Ook ik heb zo nu en dan een donker wolkje. Ik spreek mijn gevoelens uit en ook mijn twijfels zoals: hield je wel voldoende van mij? Hoe weet ik dat het nooit meer gebeurt?

Het is nu ruim 9 maanden geleden dat ik er achter kwam dat mijn vrouw vreemdging, zie mijn verhaal hier op het forum onder de naam Levi ook, maar ik voel me iedere dag beter. Soms heb ik een aantal slechte dagen. Ik weet nu dat we er steeds weer uitkomen.

Maar...het blijft heftig als ik weer in een dip zit. Ik schrik dan ook echt weer dat het gebeurd is. We hebben drie prachtige kinderen, goede banen en zien er allebei geweldig goed uit. We zijn het zogenaamde droomstel, maar ook wij hebben nu een deuk opgelopen.

Vorige week zag ik de man met wie mijn vrouw is vreemdgegaan face2face in het winkelcentrum. Dat is zo'n moment dat ik denk: heb je echt voor hem alles op het spel gezet? Dan helpen de antwoorden die mijn vrouw en ik in therapie gevonden hebben gelukkig wel.

Dat ze depressief was, een onafgemaakte puberteit, het leven onder het stricte regime van haar vader, haar behoefte voor bevestiging....

Het scheelt echt dat ik weet dat mijn vrouw vanaf dag 1 dat ik het ontdekte, alles wilde en heeft gedaan om de onderste steen boven te krijgen en ook haar patronen en denkkronkels heeft geanalyseerd en besproken met de therapeut en met mij. Ze was ook echt vreselijk ontdaan dat ze me zo heeft kunnen bedriegen. En zichzelf uiteindelijk ook.

Ze heeft er dus keihard aan gewerkt en ik ook. Ik hoop echt dat jullie beiden als daders inzien dat je voorlopig hard moet blijven werken.

Wij de slachtoffers willen namelijk maar 1 ding zien: dat onze partners echt van ons houden, er helemaal voor gaan en ons dit nooit meer aan zullen doen. Uiteraard krijg je als het goed is als dank onze liefde en vergiffenis en een mooie toekomst samen. Succes!