Hoi hallo, vorig jaar oktober ben ik in contact gekomen met een hele leuke, lieve en mooie vrouw. Ze is getrouwd, leeft polyamoureus. Ik had daar geen moeite mee, iig niet met het feit dat ik naast haar man de tweede man was. Ik genoot zo erg van het samenzijn. Al was het beperkt en vaak op mijn initiatief. Sinds afgelopen zomer gaf ze echter aan dat ze nog meer contacten wilde, meer fladderen. Ik trok dat niet, er knapte iets in me. Vanaf september is het ook over omdat zij toch echt door wil op haar manier en ik zoel meer de liefde, 1 op 1. Maar ik ben ondertussen 2 maanden verder en ik kom maar niet los van haar. Ik mis haar zo erg, ben er zo ziek van dat ik obsessief gedrag vertoon op social media. Ik heb ondertusse de datings app waar haar profiel op staat verwijdert omdat haar oproep me zo verschrikkelijk pijn doet. Ze zoekt eigenlijk naar wat wij al hadden. Zo ontzettend rot. Ik weet dat ik helemaal moet loskomen maar het lukt me niet. Die pijn is zo moeilijk te verdragen en voelt alsof deze nooit overgaat. Hoe kan ik dit nu doorbreken want het lijkt zo uitzichtloos, zo verdrietig. Mis haar maar bij haar komen gaat niet meer gebeuren, maar steeds is er dat sprqnkje hoop. Steeds is er ook weer die kwellende gedachten van haar met anderen, de gedachte die ik maar niet kan doorbreken en me voortdurend overspoeld. Hoe kom ik weer in het hier en nu zonder steeds dit overweldigende verdriet en angst te voelen. Hoe? Help aub want het put me mentaal en fysiek zo finaal uit.
Bas
