Hi Allen,
Ik wil graag mijn verhaal doen, want ik weet niet meer wat ik moet. Ik heb een relatie van 5 jaar en ik ben twee keer bedrogen in de relatie. Mijn partner woont al 4 jaar bij mij in samen met mijn zoon (van mijn vorige relatie). Ik ken mijn partner al 15 jaar, maar hiervoor speelde nooit iets. Toen ik uit elkaar ging met mijn ex besloot ik na 2 jaar mijn huidige partner een kans te geven. In het begin was natuurlijk alles mooi en hebben we heel veel herinneringen opgebouwd, van tripjes tot vakanties enzovoort. Wel hadden wij vaak ruzies net als andere relaties. Het ‘domme’ wat ik altijd deed was tijdens onze ruzies stuurde ik hem vaak weg met zijn spullen. Hij kwam hierdoor soms weer terecht bij zijn moeder of verbleef in een hotel. Vanaf november 2021 liep onze relatie nog stroever, ik kon het niet hebben dat hij soms naar anderen vrouwen keek in mijn bijzijn (volgens hem was dit nooit zo en zocht ik altijd ruzies). Als hij weg was kwamen we altijd terug bij elkaar, omdat ik achteraf spijt kreeg van mijn daden (het wegsturen), maar het wegsturen werd opgegeven moment een gewoonte. Ook was ik teveel bezig met werken, afstuderen en stages. Ergens denk ik ook dat ik hem niet altijd goed heb behandeld, want hij gaf dit wel is aan, maar mijn bazige ik wilde soms niets horen. Van aard ben ik best een bazig persoon, maar ik heb altijd het beste met iedereen voor. Desondanks merkte ik na een lange tijd dat mijn partner zich niet in mij kon verplaatsen, omdat hij nooit echt met me sprak over m’n gevoelens, volgens hem deed hij zijn best in alles maar volgens hem accepteerde ik dit niet. Dit ben ik jaren gaan opbouwen, waardoor ik hem zelfs fysiek heb aangevallen uit frustratie (ik weet dat het heel fout is mijn gedrag). Want je hoort absoluut van een ander af te blijven. Vanaf kleinkind heb ik nooit echt geleerd hoe om te gaan met bepaald soort gedrag en heb als kind heel veel gezien en meegemaakt. Hier heb ik ook hulp voor gezocht en het ging beter. Nu ik volwassen ben heb ik veel dingen een plek kunnen geven (vooral omdat ik een studie was gaan doen in de hulpverlening, je leert jezelf enorm kennen en mijn kracht is om anderen mensen te helpen).
Nu hadden we laatst een grote ruzie en is hij vertrokken. Hij wilde volledig een punt zetten achter de relatie, omdat hij vond dat ik hem als een stuk vuilnis behandelde. Na heel veel moeite te hebben gedaan kwam hij terug. Ik had het met mijn omgeving besproken en het wegsturen kon inderdaad niet. Hier was ik mij van bewust en had er alles aan gedaan om hem terug te halen en dit niet meer te willen doen. Dit kwam vooral omdat ik in gesprek ging met mijn omgeving en ik zwaar op m’n vingers werd getikt.
Nu komt het ..
Hij wilde in het begin niets horen van het terugkomen. Hij deed vreemd en wilde wel en ook weer niet. Vervolgens vertelde hij dat hij in de knel zat, omdat hij te horen had gekregen dat hij 14.000 aan schuld heeft door het niet tijdig aangiftes doen en het niet betalen daarvan. Eerste instantie kreeg ik rillingen. Omdat hij al 2x eerder in de schulden had gezeten en ik hem had geholpen om het af te betalen. Wij doen vaker dingen voor elkaar. Daarnaast wilde ik ook met een schone lijn beginnen en ik vind dat als je in de problemen zit je elkaar moet helpen. Vervolgens spraken we en heb ik hem de huissleutels weer gegeven en gezegd weet je we gaan ervoor I got you met of zonder schulden. Toen ik naar werk ging kreeg ik een berichtje dat hij de sleutels op de tafel heeft gelaten en het niet wilt proberen, omdat hij bang is dat het weer misloopt tussen ons. Vervolgens bel ik hem op werk en geeft hij aan dat er meer is gebeurd dan alleen die schulden. De dag dat we ruzie hadden is hij vreemdgegaan met een ander. Eerste instantie was het een oude scharrel. Hij had een heel verhaal opgezet die niet klopte, omdat mijn onderbuikgevoel zei dat het niet klopte. Uiteindelijk gaf hij toe naar een bordeel te zijn geweest en seks te hebben gehad met een sekswerker. Daarna vertelde hij ook dat dit niet de eerste keer is, maar dat tijdens een ruzie in een van onze vakanties (ging hij weg met zijn koffers, omdat we beiden dachten dit is over) hij op het strand ging lopen en een vrouw ontmoeten, hebben gekletst en zij hem heeft gepijpt in een van de strandbedjes. Die bedjes kon je namelijk dichtmaken.
Nu komt de conclusie: volgens mijn partner heeft hij dit allemaal gedaan door dat ik hem wegstuurde en hij zich niet als man gewaardeerd voelde. Ik was razend en boos en wilde niets met hem te maken hebben. Na twee weken hebben we geprobeerd om het een kans te geven. Maar ik merk dat ik hierdoor mezelf volledig kwijt ben. Ik heb hem nog nooit gefaald en ben ook niet vreemdgegaan. Ik vind het een no go in wat voor situatie ik ook zou zitten. Ik heb zo iets van emotioneel heeft hij mij altijd laten stikken en nooit ben ik naar een andere man gerend om het daar te zoeken. Ik voel me schuldig, omdat hij vindt dat het zijn keuze was, maar ik heb bijgedragen aan zijn keuze. Daarnaast hou ik heel veel van hem, hij zit volledig in de familie, doet heel veel voor mij en m’n zoon, maar ik ben de 3e relatie waar hij weer in vreemdgaat. Zijn vorige relatie ging vreemd en uiteindelijk deed hij het terug. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen, ik voel me zwak, eet slecht en ben laatste tijd somber 😔. Wat moet ik hier allemaal van denken?
Ik wil graag mijn verhaal doen, want ik weet niet meer wat ik moet. Ik heb een relatie van 5 jaar en ik ben twee keer bedrogen in de relatie. Mijn partner woont al 4 jaar bij mij in samen met mijn zoon (van mijn vorige relatie). Ik ken mijn partner al 15 jaar, maar hiervoor speelde nooit iets. Toen ik uit elkaar ging met mijn ex besloot ik na 2 jaar mijn huidige partner een kans te geven. In het begin was natuurlijk alles mooi en hebben we heel veel herinneringen opgebouwd, van tripjes tot vakanties enzovoort. Wel hadden wij vaak ruzies net als andere relaties. Het ‘domme’ wat ik altijd deed was tijdens onze ruzies stuurde ik hem vaak weg met zijn spullen. Hij kwam hierdoor soms weer terecht bij zijn moeder of verbleef in een hotel. Vanaf november 2021 liep onze relatie nog stroever, ik kon het niet hebben dat hij soms naar anderen vrouwen keek in mijn bijzijn (volgens hem was dit nooit zo en zocht ik altijd ruzies). Als hij weg was kwamen we altijd terug bij elkaar, omdat ik achteraf spijt kreeg van mijn daden (het wegsturen), maar het wegsturen werd opgegeven moment een gewoonte. Ook was ik teveel bezig met werken, afstuderen en stages. Ergens denk ik ook dat ik hem niet altijd goed heb behandeld, want hij gaf dit wel is aan, maar mijn bazige ik wilde soms niets horen. Van aard ben ik best een bazig persoon, maar ik heb altijd het beste met iedereen voor. Desondanks merkte ik na een lange tijd dat mijn partner zich niet in mij kon verplaatsen, omdat hij nooit echt met me sprak over m’n gevoelens, volgens hem deed hij zijn best in alles maar volgens hem accepteerde ik dit niet. Dit ben ik jaren gaan opbouwen, waardoor ik hem zelfs fysiek heb aangevallen uit frustratie (ik weet dat het heel fout is mijn gedrag). Want je hoort absoluut van een ander af te blijven. Vanaf kleinkind heb ik nooit echt geleerd hoe om te gaan met bepaald soort gedrag en heb als kind heel veel gezien en meegemaakt. Hier heb ik ook hulp voor gezocht en het ging beter. Nu ik volwassen ben heb ik veel dingen een plek kunnen geven (vooral omdat ik een studie was gaan doen in de hulpverlening, je leert jezelf enorm kennen en mijn kracht is om anderen mensen te helpen).
Nu hadden we laatst een grote ruzie en is hij vertrokken. Hij wilde volledig een punt zetten achter de relatie, omdat hij vond dat ik hem als een stuk vuilnis behandelde. Na heel veel moeite te hebben gedaan kwam hij terug. Ik had het met mijn omgeving besproken en het wegsturen kon inderdaad niet. Hier was ik mij van bewust en had er alles aan gedaan om hem terug te halen en dit niet meer te willen doen. Dit kwam vooral omdat ik in gesprek ging met mijn omgeving en ik zwaar op m’n vingers werd getikt.
Nu komt het ..
Hij wilde in het begin niets horen van het terugkomen. Hij deed vreemd en wilde wel en ook weer niet. Vervolgens vertelde hij dat hij in de knel zat, omdat hij te horen had gekregen dat hij 14.000 aan schuld heeft door het niet tijdig aangiftes doen en het niet betalen daarvan. Eerste instantie kreeg ik rillingen. Omdat hij al 2x eerder in de schulden had gezeten en ik hem had geholpen om het af te betalen. Wij doen vaker dingen voor elkaar. Daarnaast wilde ik ook met een schone lijn beginnen en ik vind dat als je in de problemen zit je elkaar moet helpen. Vervolgens spraken we en heb ik hem de huissleutels weer gegeven en gezegd weet je we gaan ervoor I got you met of zonder schulden. Toen ik naar werk ging kreeg ik een berichtje dat hij de sleutels op de tafel heeft gelaten en het niet wilt proberen, omdat hij bang is dat het weer misloopt tussen ons. Vervolgens bel ik hem op werk en geeft hij aan dat er meer is gebeurd dan alleen die schulden. De dag dat we ruzie hadden is hij vreemdgegaan met een ander. Eerste instantie was het een oude scharrel. Hij had een heel verhaal opgezet die niet klopte, omdat mijn onderbuikgevoel zei dat het niet klopte. Uiteindelijk gaf hij toe naar een bordeel te zijn geweest en seks te hebben gehad met een sekswerker. Daarna vertelde hij ook dat dit niet de eerste keer is, maar dat tijdens een ruzie in een van onze vakanties (ging hij weg met zijn koffers, omdat we beiden dachten dit is over) hij op het strand ging lopen en een vrouw ontmoeten, hebben gekletst en zij hem heeft gepijpt in een van de strandbedjes. Die bedjes kon je namelijk dichtmaken.
Nu komt de conclusie: volgens mijn partner heeft hij dit allemaal gedaan door dat ik hem wegstuurde en hij zich niet als man gewaardeerd voelde. Ik was razend en boos en wilde niets met hem te maken hebben. Na twee weken hebben we geprobeerd om het een kans te geven. Maar ik merk dat ik hierdoor mezelf volledig kwijt ben. Ik heb hem nog nooit gefaald en ben ook niet vreemdgegaan. Ik vind het een no go in wat voor situatie ik ook zou zitten. Ik heb zo iets van emotioneel heeft hij mij altijd laten stikken en nooit ben ik naar een andere man gerend om het daar te zoeken. Ik voel me schuldig, omdat hij vindt dat het zijn keuze was, maar ik heb bijgedragen aan zijn keuze. Daarnaast hou ik heel veel van hem, hij zit volledig in de familie, doet heel veel voor mij en m’n zoon, maar ik ben de 3e relatie waar hij weer in vreemdgaat. Zijn vorige relatie ging vreemd en uiteindelijk deed hij het terug. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen, ik voel me zwak, eet slecht en ben laatste tijd somber 😔. Wat moet ik hier allemaal van denken?
Laura
