Hij is zichzelf volledig kwijtgeraakt lijkt het

Tijdens de zomervakantie begon mijn echtgenoot vreemd gedrag te vertonen. Snel boos en geïrriteerd, ook naar onze kinderen en zelfs naar vreemden. Tevens wilde hij op vakantie ineens dingen voor zichzelf doen zonder ons als gezin. Na de zomervakantie werd er door hem ineens een pauze in onze relatie ingelast, hij wilde nadenken, rust en ruimte. Als ik vroeg waarom, hoe en wat reageerde hij explosief en kreeg ik allerlei verwijten naar mijn hoofd. Het lag in ieder geval allemaal aan mij, ik deed alles fout en had de afgelopen jaren ook van alles fout gedaan. Hij had zelf niets verkeerd gedaan en kroop zelfs in een slachtofferrol. Daarbij viel het mij op dat mijn man ineens erg veel met zijn uiterlijk bezig was, 3x per week naar de sportschool en zijn kledingstijl veranderde ineens. Ik heb mijn man drie keer de vraag gesteld of hij iemand anders had waarop ik het antwoord kreeg dat dit iets was wat tussen mijn oren zat. Het vreemde gedrag bleef voortduren, vervolgens heb ik (iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan) gezocht in zijn spullen... ik wist niet waar ik naar op zoek was maar er moest gewoon iets niet kloppen, ik herkende mijn man immers niet meer terug en leek getransformeerd in een ander persoon. Tijdens mijn zoektocht vond ik condooms... het bewijs dat er dus weldegelijk een ander in het spel was. Ik heb mijn man hier uiteindelijk mee geconfronteerd en toen bleek dat hij al een half jaar een affaire had met een (16 jaar jongere) collega (die notabene een baby van een paar maanden heeft van haar vriend), ze deden het buiten in de lunchpauze (hoe goedkoop). Tijdens onze zomervakantie heeft hij iedere dag contact met haar gehad via app en het sturen van foto´s van zichzelf... iets wat ik uiterst respectloos vind naar zowel mij als onze kinderen. Ik heb de maanden voor de zomervakantie niets gemerkt... bizar hoe goed hij het verborgen heeft kunnen houden. We liggen op dit moment in scheiding... ons hele gezin is verwoest en ik ben er kapot van. Niemand in onze omgeving snapt zijn gedrag, het was altijd een lieve zorgzame man... hier is echter niets meer van over. Hij reageert koel, gevoelloos en afstandelijk en hij verkondigt nu dat onze relatie al jaren niet goed zou zijn... iets wat niet klopt, we waren juist altijd hecht en deden veel samen. Iedereen in onze omgeving is ook heel erg verbaasd dat uitgerekend wij uit elkaar gaan. Het lijkt erop dat hij in een midlifecrisis zit, het zou goed zijn als hij hier hulp bij zoekt want hij is zichzelf volledig kwijt geraakt lijkt het... deze hulp heeft hij echter niet nodig is hij van mening.