Enkele dagen later kreeg ik van haar een berichtje. We raakte aan de praat op een normale manier in eerste instantie, maar dat was van korte duur. Eerst vroegen wij ons af hoe dit heeft kunnen gebeuren. Maar hoe langer we appte hoe gevaarlijker zij begon te doen. Vragen of ik een foto wilde zien. En daar ben ik op in gegaan helaas. Kreeg regelmatig pikante foto's van haar en ik heb er helaas ook een paar gestuurd.
Dit verhaal had ik aan een andere beste maar verteld. Hij beloofde dit voor zich te houden. Maar dit is toch uitgekomen bij zijn vrouw, die tevens de beste vriendin van mijn vrouw is. Ik heb gesmeekt om dit voor zich te houden. Ik wilde niet dat dit bij mijn partner terecht zou komen. Een onmogelijke taak is dat natuurlijk. De beste vriendin raakte steeds meer op afstand. Totdat zij het ook nniet trok en mij dwong het op te biechten. Dat heb ik toen gedaan. Eerste dagen lachte ze me uit. Dat werd woede enz enz.
Nu bijna 1.5 jaar later zijn we nog steeds bij elkaar. Maar vraag niet hoe. Om de kleinste dingen ruzie. Ik kan er zelf totaal niet mee omgaan. Ik denk alleen helende tijd van, kom op, mag nu wel een keer klaar zijn. Je weet alles. Er is verders niks meer gebeurd. Heb al het contact meteen verbroken. Maar ze blijft maar alles herhalen en dat trekken wij beide niet. Vreet aan mij haar zó verdrietig te zien, maar ben nu op een punt om te zeggen we stoppen ermee. Zij heeft totaal geen schuld hierin. Dat wil ik wel zeggen. Er is nooit een goede rede om vreemd te gaan maar zij ziet dat anders. Zij vind dat zij te kort is geschoten waardoor ik vreemd ben gegaan. Dat gaat er bij mij niet in.
Wat nu te doen?