Heen en weer geslingerd tussen verdriet en boosheid

Na 34 jaar gewoon wegwezen want manlief heeft een jongere vriendin die hij al 2 jaar een toelage geeft. Heen en weer geslingerd tussen verdriet en boosheid. Vooral de volwassen kinderen hebben veel verdriet. In een poging van mijn man op toch orde op zaken te zetten had hij het uitgemaakt in april met tot gevolg dat er in de avond een hysterische psychopate op mijn ramen stond te beuken en te schreeuwen. Geen reactie gegeven. Stalkers geen voeding geven dacht ik. Hij zou ervoor vechten en zag in wat voor type het was. Daarna mijn dochter bedreigd via mail en 3 weken lang stalken dat was voor mij het ergste. Alle informatie had zij van hem gekregen. Binnen 3 weken was het weer aan. Meneer was te slap om te vechten voor ons huwelijk. Woon inmiddels op mijzelf en scheiding kan pas als het huis verkocht is , er zitten nog heel wat haken en ogen aan. Ik zoek eigenlijk naar lotgenoten om je gevoelens mee te delen en misschien praktische tips. In de buurt geen bijeenkomsten er is gewoon heel weinig te vinden , ik denk ivm corona.