Vorig jaar zat ik niet lekker in mn vel. Heb daar intensieve therapie voor gevolgd. Kreeg wel steeds meer het gevoel dat mn man al was uitgecheckt en mijn gevoel bleek te kloppen. Een maand na het afsluiten van de therapie gaf hij aan de hele zomer al een ander te hebben. Een bekende van ons. Ze is 11 jaar jonger. Maar ook 2 kinderen en wij 3 kinderen.
Na 20 jaar samen en 14 jaar huwelijk wil hij met haar verder. Ben er helemaal kapot van, maar als dit dan zijn ware liefde moet zijn...dan hoop ik dat dit niet voor niks is allemaal. Want wij wonen nog tot eind juni samen in 1 huis. Met onze drie kinderen. Te pas en te onpas is hij weg, slaapt hij daar en is hij boos. Het is mijn schuld allemaal want ik ben niet meer het vrolijke meisje van vroeger. En dat terwijl ik zo zin had om er weer voor te gaan, voor mijn en ons geluk...samen met ons drietal. Deze weken maken me kapot. Steeds gaat hij weg met een leugen. Geen antwoorden op mijn vragen, geen antwoorden voor de kinderen wanneer ze vragen: papa, waar heb jij dan geslapen. Hij is zo verliefd, ziet zijn gezin niet meer staan.
Hoe ga ik deze weken doorkomen. Hoe moet ik me opstellen? Nu kook ik voor thuis, was ik alles, is het huis netjes.... ivm eigen bedrijf was ik altijd thuis en zorgde voor thuis. Nu moet ik wat opbouwen voor mezelf maar in deze thuissituatie is dat zo lastig, er is geen tijd voor mij om bijv te werken.
Heb het gevoel dat ik steeds meer stik maar moet volhouden tot ik naar ons eigen huisje kan.
Na 20 jaar samen en 14 jaar huwelijk wil hij met haar verder. Ben er helemaal kapot van, maar als dit dan zijn ware liefde moet zijn...dan hoop ik dat dit niet voor niks is allemaal. Want wij wonen nog tot eind juni samen in 1 huis. Met onze drie kinderen. Te pas en te onpas is hij weg, slaapt hij daar en is hij boos. Het is mijn schuld allemaal want ik ben niet meer het vrolijke meisje van vroeger. En dat terwijl ik zo zin had om er weer voor te gaan, voor mijn en ons geluk...samen met ons drietal. Deze weken maken me kapot. Steeds gaat hij weg met een leugen. Geen antwoorden op mijn vragen, geen antwoorden voor de kinderen wanneer ze vragen: papa, waar heb jij dan geslapen. Hij is zo verliefd, ziet zijn gezin niet meer staan.
Hoe ga ik deze weken doorkomen. Hoe moet ik me opstellen? Nu kook ik voor thuis, was ik alles, is het huis netjes.... ivm eigen bedrijf was ik altijd thuis en zorgde voor thuis. Nu moet ik wat opbouwen voor mezelf maar in deze thuissituatie is dat zo lastig, er is geen tijd voor mij om bijv te werken.
Heb het gevoel dat ik steeds meer stik maar moet volhouden tot ik naar ons eigen huisje kan.
Anoniem
