Het eerste anderhalf jaar samen was echt fantastisch. Ik werd kort daarna zwanger. De zwangerschap verliep super en hij was zo lief voor mij. Na de zwangerschap kreeg ik een postnatale depressie, hierdoor was ik niet mezelf en kregen we veel ruzie. Ik heb uiteindelijk hulp gezocht en ging het steeds beter met mij. Ik dacht ook dat alles beter ging tussen ons totdat hij naar Oekraïne ging voor een tripje met zijn beste vriend. Hier ging hij vreemd met een meisje die hij eerder op de dag had ontmoet. Op de kamer lag zijn beste vriend te slapen. Erg pijnlijk en vernederend allemaal. ik kwam achter het vreemdgaan doordat ik hem vreemd vond gedragen en dit ook aankaartte. hierop zei hij dat ik me onzeker gedroeg en waanideen had. Toen ben ik in zijn tel gaan kijken en zag ik allemaal foto's van een meisje en aapjes. Hij is 40 en dat meisje 20. ik vroeg hem wie dat was en hij biechtte alles op en na dagen praten besloot ik toch door te gaan met hem. Echter twee jaar later ben ik erachter dat ik het hem nog steeds niet vergeven heb en dat we daardoor nog steeds vaak ruzies hebben. In de tussentijd is hij al 3x met diezelfde vriend op vakantie geweest en krijgen we enorme ruzie omdat ik mij zo hysterisch gedraag als hij weg is en omdat ik denk dat ze met andere vrouwen bezig zijn. Ik wil hem de vakanties met die beste vriend niet verbieden, maar raak er helemaal in de stress van. Ik vraag me ook af of ik dan in mijn recht sta om hem dat te kunnen verbieden, maar zo een relatie wil ik niet. Ik wil dit kwijt omdat ik denk dat ik hem het vreemdgaan niet heb vergeven en ik mij besef dat ik niet verder kan met iemand die mij zoveel pijn heeft gedaan. Ik wil mijn tijd ook niet meer verdoen en zo doorgaan.
maartje
