Nita 34 jaar geleden op een feest heb ik een collega gekust en door de drank is er wat meer gebeurd,,dat heb ik eerlijk verteld aan m’n partner en n nu na 34 jaar word ik er aan herinnerd wat voor een hoer ik wel niet ben , ik heb ervan genoten zegt hij . Hij kent me niet en ik zal altijd een hoer blijven!!door lichamelijke klachten van mijn partner hij moet nu een been missen en ik verzorg hem iedere dag , en geen genoeg middelen om de stap te nemen en zeggen ik vertrek.En woon in een dorp en dat is heel erg. Maar het is daarbij gebleven! Ik heb verder gewoon geleefd maar nu dat m’n partner zo depressief is komt deze kwestie iedere teru , soms onverwachts waardoor ik mij zeer ongelukkig voel en niet meer weet wat ik moet doen . Ben een mooie bloem die aan het verwelken is en dat is ook moeilijk voor mij ik kwijn weg .Ik hebben andere opvoeding gehad boeken gelezen en hij is echt zo een boer die niks weet en voel onbegrip naar mij toevoer is erg moeilijk te leven met deze persoon.Waardoor ik gewoon wegkwijn Wat moet ik hiermee
Anoniem
