Nu 21 jaar samen.
Mijn vrouw heeft een traumatische jeugd waaraan ze niet geholpen is. Communicatie was tussen ons moeilijk geworden in de laatste ca. vijf jaren. Het trauma bleef en er zijn nieuwe ervaringen bij gekomen waar ze niet mee kan dealen. Drie jaar terug heeft zij aangegeven het huwelijk te willen beëindigen.
Dit heb ik opgepakt als een van de buien waar ze in kon zitten. Er waren qua gevoelens nogal wat ups en downs.
Voor haar gevoel was het huwelijk toen ook over. Er is echter totaal geen vordering gemaakt om de scheiding te regelen en dat heb ik op z'n beloop gelaten. We gingen nog wel dagjes weg en vakantie deed ik de laatste twee jaar zonder haar enkel met de kinderen.
Nu heb ik condooms gevonden en heb ik het werklijk uit haar moeten trekken hoe de vork in de steel zit. Op een niet zo nette manier.
Een (gehuwde) collega welke ze met regelmaat zag maar geen naaste, heeft haar een luisterend oor geboden. Van het één kwam het ander en er werd gezoend, ze werd verliefd, kocht een pak condooms en heeft zich op laten halen zodat ze sex konden hebben in zijn huis, en na het samen douchen weer naar huis gebracht. Dit zou een keer of acht plaats hebben gevonden in anderhalf jaar tijd. Eindigde een half jaar geleden.
Qua gevoelens zag ze het zelf niet als vreemdgaan en ze geeft aan er ook geen dpijt van te hebben. Het huwelijk was immers voorbij omdat zij dat had uitgesproken.
Mijn gevoel is daar wat anders in. We leefden tenslotte nog samen. Het was gezellig, zonder ruzie en het ging gewoon z'n gangetje. Zouden rustig aan onze scheiding regelen.
De affaire kwam een jaar nadat ze mij de ring gaf.
Mij reactie was overigens echt wel stuitend. Ze zou nooit vertellen wie het was ook al is daar nóg een slachtoffer en zal hij gewoon een volgende prooi zoeken. Daar werd ik boos, verdietig en compleet in de war van. Heb haar bij de keel gegrepen (niet geknepen) en van alles geroepen om maar informatie te verkrijgen en er zo achter te komen. Tussendoor heeft ze nog wel heel wat gelogen om mij proberen af te zwakken.
Ook daarna ben ik toch weer naar beneden gegaan waar ze op de bank sliep om haar dingen te laten opbiechten.
Gevraagd hoe het was met hem, of hij nog in haar hoofd zit, of ze herinnerd hoe hij smaakt, zijn lichaam er uitziet etc. etc. Dat ze snapt dat niet ik, maar een andere man de laatste was die in haar is geweest. Terwijl ze een gehuwde moeder is.
Ik heb mij vreselijk gedragen. Dit heeft ze als extreem bedreigend ervaren en nu blijkt dat dat vaker het geval was wanneer ik mij stem verhefde. Vanwege haar trauma's. Dit heeft ze niet verteld tot voor kort.
Hierom ben ik bereid, veel en veel te laat natuurlijk, toch te kijken of ik er kan zijn. Niet om verder te gaan in deze relatie. Hopelijk wel om een (andere soort) toekomst samen te hebben. Een 2.0 wellicht. We pasten...
Voor de kinderen, maar ook voor haar. Zodat alle demonen uit haar verleden eindelijk weg zullen blijven.
Voorlopig zal ik haar de ruimte moeten geven.
Ook al heeft ze er jaren aan kunnen werken.
Mijn vrouw heeft een traumatische jeugd waaraan ze niet geholpen is. Communicatie was tussen ons moeilijk geworden in de laatste ca. vijf jaren. Het trauma bleef en er zijn nieuwe ervaringen bij gekomen waar ze niet mee kan dealen. Drie jaar terug heeft zij aangegeven het huwelijk te willen beëindigen.
Dit heb ik opgepakt als een van de buien waar ze in kon zitten. Er waren qua gevoelens nogal wat ups en downs.
Voor haar gevoel was het huwelijk toen ook over. Er is echter totaal geen vordering gemaakt om de scheiding te regelen en dat heb ik op z'n beloop gelaten. We gingen nog wel dagjes weg en vakantie deed ik de laatste twee jaar zonder haar enkel met de kinderen.
Nu heb ik condooms gevonden en heb ik het werklijk uit haar moeten trekken hoe de vork in de steel zit. Op een niet zo nette manier.
Een (gehuwde) collega welke ze met regelmaat zag maar geen naaste, heeft haar een luisterend oor geboden. Van het één kwam het ander en er werd gezoend, ze werd verliefd, kocht een pak condooms en heeft zich op laten halen zodat ze sex konden hebben in zijn huis, en na het samen douchen weer naar huis gebracht. Dit zou een keer of acht plaats hebben gevonden in anderhalf jaar tijd. Eindigde een half jaar geleden.
Qua gevoelens zag ze het zelf niet als vreemdgaan en ze geeft aan er ook geen dpijt van te hebben. Het huwelijk was immers voorbij omdat zij dat had uitgesproken.
Mijn gevoel is daar wat anders in. We leefden tenslotte nog samen. Het was gezellig, zonder ruzie en het ging gewoon z'n gangetje. Zouden rustig aan onze scheiding regelen.
De affaire kwam een jaar nadat ze mij de ring gaf.
Mij reactie was overigens echt wel stuitend. Ze zou nooit vertellen wie het was ook al is daar nóg een slachtoffer en zal hij gewoon een volgende prooi zoeken. Daar werd ik boos, verdietig en compleet in de war van. Heb haar bij de keel gegrepen (niet geknepen) en van alles geroepen om maar informatie te verkrijgen en er zo achter te komen. Tussendoor heeft ze nog wel heel wat gelogen om mij proberen af te zwakken.
Ook daarna ben ik toch weer naar beneden gegaan waar ze op de bank sliep om haar dingen te laten opbiechten.
Gevraagd hoe het was met hem, of hij nog in haar hoofd zit, of ze herinnerd hoe hij smaakt, zijn lichaam er uitziet etc. etc. Dat ze snapt dat niet ik, maar een andere man de laatste was die in haar is geweest. Terwijl ze een gehuwde moeder is.
Ik heb mij vreselijk gedragen. Dit heeft ze als extreem bedreigend ervaren en nu blijkt dat dat vaker het geval was wanneer ik mij stem verhefde. Vanwege haar trauma's. Dit heeft ze niet verteld tot voor kort.
Hierom ben ik bereid, veel en veel te laat natuurlijk, toch te kijken of ik er kan zijn. Niet om verder te gaan in deze relatie. Hopelijk wel om een (andere soort) toekomst samen te hebben. Een 2.0 wellicht. We pasten...
Voor de kinderen, maar ook voor haar. Zodat alle demonen uit haar verleden eindelijk weg zullen blijven.
Voorlopig zal ik haar de ruimte moeten geven.
Ook al heeft ze er jaren aan kunnen werken.
Maurice
