Hoi,
Ik ben drie jaar geleden gescheiden. Ik ken gelukkig weer gelukkige tijden maar soms ook sombere gedachten. Vanavond na een lange tijd was mijn dochter weer van slag. Ze wilt graag dat papa en mama weer een stel zijn. Dat brengt mij weer een depressieve bui. Ik probeer me altijd sterk te houden maar op zulke dagen lukt het me niet. De laatste jaar van mijn huwelijk werd mijn man depressief. Eerst zei hij dat het kwam omdat hij zijn zoon niet zag. Volop begrip… dat lijkt me ook het ergste wat je overkomt. Geen enkele oude zou gescheiden moeten zijn van zijn kind. Na een paar maanden therapie kwam hij na een van zijn therapie sessies thuis en vertelde dat er nog meer was. Hij was misbruikt op 7 jarige leeftijd door een man. Dit was super heftig en heb hem hoe ik kon gesteund. Hij werd steeds zwaarder depressief. Hij bleek PTTS te hebben. Ik zette alles opzij en probeerde van alles en nog wat om hem er bovenop te krijgen. Hij zag het leven niet meer zitten. Het was vreselijk. Ik hield zoveel van hem en Wilde ons gezin redden. Dit ging in totaal zo een jaar door. Toen kreeg hij een belletje van zijn zoon… na 7 jaar geen contact. Zijn zoon wilde hem zien. Samen gehuild van blijdschap. Volgende dag zou hij zijn zoon gaan zien. Ik heb met spanning gezeten naast de telefoon. Op een gegeven moment kwam hij thuis. Het was heel goed gegaan. Zijn zoon was super blij en wilde mij en zijn zusje ook leren kennen. Hoe leuk. Later op die dag betrapte ik mijn ex voor het eerst op een leugen. Blijkbaar was zijn ex en zoon helemaal niet blij. Ze wilde niks met mij en mijn dochter te maken hebben. Ik werd boos en zei.. waarom zeg je dat niet eerlijk en vertel je een ander verhaal. Nergens voor nodig. Laten we eerlijk zijn. Nou dat was het moment dat mijn ex in tranen uitbrak.. hij wilde inderdaad eerlijk zijn. Kon het niet langer meer bij de poppenkast houden. Hij hield niet meer van me.. eigenlijk al een tijdje niet meer. Ik wist niet wat ik hoorde. De dag erna hoorde ik van een gezamenlijke vriendin.. dat hij nooit van me gehouden heeft. Los dat ik de liefde van mijn leven had verloren werd ik nu ook vernederd. Zo heb ik het ervaren. Als grofvuil op straat gezet. Geen respect en bovenal ik voel me zo dom. Hoe kon ik niks door hebben. Ik voel me gelukkig steeds beter maar op momenten dat mijn dochter zich zo voelt dan komt alles weer naar boven.
Ik ben drie jaar geleden gescheiden. Ik ken gelukkig weer gelukkige tijden maar soms ook sombere gedachten. Vanavond na een lange tijd was mijn dochter weer van slag. Ze wilt graag dat papa en mama weer een stel zijn. Dat brengt mij weer een depressieve bui. Ik probeer me altijd sterk te houden maar op zulke dagen lukt het me niet. De laatste jaar van mijn huwelijk werd mijn man depressief. Eerst zei hij dat het kwam omdat hij zijn zoon niet zag. Volop begrip… dat lijkt me ook het ergste wat je overkomt. Geen enkele oude zou gescheiden moeten zijn van zijn kind. Na een paar maanden therapie kwam hij na een van zijn therapie sessies thuis en vertelde dat er nog meer was. Hij was misbruikt op 7 jarige leeftijd door een man. Dit was super heftig en heb hem hoe ik kon gesteund. Hij werd steeds zwaarder depressief. Hij bleek PTTS te hebben. Ik zette alles opzij en probeerde van alles en nog wat om hem er bovenop te krijgen. Hij zag het leven niet meer zitten. Het was vreselijk. Ik hield zoveel van hem en Wilde ons gezin redden. Dit ging in totaal zo een jaar door. Toen kreeg hij een belletje van zijn zoon… na 7 jaar geen contact. Zijn zoon wilde hem zien. Samen gehuild van blijdschap. Volgende dag zou hij zijn zoon gaan zien. Ik heb met spanning gezeten naast de telefoon. Op een gegeven moment kwam hij thuis. Het was heel goed gegaan. Zijn zoon was super blij en wilde mij en zijn zusje ook leren kennen. Hoe leuk. Later op die dag betrapte ik mijn ex voor het eerst op een leugen. Blijkbaar was zijn ex en zoon helemaal niet blij. Ze wilde niks met mij en mijn dochter te maken hebben. Ik werd boos en zei.. waarom zeg je dat niet eerlijk en vertel je een ander verhaal. Nergens voor nodig. Laten we eerlijk zijn. Nou dat was het moment dat mijn ex in tranen uitbrak.. hij wilde inderdaad eerlijk zijn. Kon het niet langer meer bij de poppenkast houden. Hij hield niet meer van me.. eigenlijk al een tijdje niet meer. Ik wist niet wat ik hoorde. De dag erna hoorde ik van een gezamenlijke vriendin.. dat hij nooit van me gehouden heeft. Los dat ik de liefde van mijn leven had verloren werd ik nu ook vernederd. Zo heb ik het ervaren. Als grofvuil op straat gezet. Geen respect en bovenal ik voel me zo dom. Hoe kon ik niks door hebben. Ik voel me gelukkig steeds beter maar op momenten dat mijn dochter zich zo voelt dan komt alles weer naar boven.
Amsterdammer
