Ik zou teruggaan als het kon, om niet alleen te zijn

Ik voel me helemaal verloren. Ik ben net weer singel na een relatie van 2 jaar die echt niet goed was en toch zou ik zo naar hem terug gaan als het kon, gewoon om maar niet alleen te zijn.
De gedachte dat ik moet nu op mij. 36ste moet gaan daten maakt me misselijk.
Ik wil zo graag kinderen en trouwen en ben in paniek dat het me nooit gaat lukken. Dat ik straks te oud ben om nog kinderen te krijgen. Ik heb ook geen idee hoe ik die paniek weg kan nemen.
En dan nog alle spookverhalen dat als je op zoek bent naar liefde dat je het niet zult vinden, pas als je “loslaat” dan vind je pas iemand. Hoe moet je in hemelsnaam dat waar je het meest naar verlangt loslaten? Onmogelijk.