Ik wil het liefste sex met haar, maar ik wil niet dat ze zich gedwongen voelt.

Mijn vriendin en ik zijn bijna 10 jaar samen.
Toen we elkaar net leerde kennen hebben we veel met elkaar gesproken over onze sexy. Over ons verleden, onze sex partners, onze fantasieën noem maar op. Vrijwel niets bleef onbesproken. Ik voelde me daarom veilig om veel te delen. Zij had dat ook.

Ons sexleven was vanaf begin af aan magertjes qua kwantiteit. Maar de kwaliteit was goed. En er was een zekere regelmatigheid.we deden het 1 a 2x ons e week.
Wat mij betreft was dit toen veel te weinig, maar de kwaliteit was goed. Verder was de intimiteit op andere vlakken prima. We knuffelde regelmatig en dat vond ik fijn.


M'n vriendin worstelde al sinds ik haar ken met overgewicht.voor mij was dat nooit zo'n issue. Ik hou van volle vrouwen en bovendien vind ik haar gewoon mooi.
Natuurlijk, als ze iets slanker zou zijn zou ze nog knapper zijn. Maar dat zou voornamelijk komen door haar zelfvertrouwen. Ze is zo onzeker als de pest.


De laatste paar jaar is ons sexleven echter rampzalig geworden. Ongeveer sinds de geboorte van onze dochter. Onze dochter werd extreem vroeg geboren. dit had als resultaat dat ze 10 weken in het ziekenhuis lag.
Dit gaf natuurlijk veel zorgen. Ik had in deze periode juist behoefte aan intimiteit. Zowel sex als gewoon fysiek contact.

Zij had dit minder.

De sex is de afgelopen jaren steeds minder geworden. Soms 1x per maand soms minder. De kwaliteit is nog harder achteruit gegaan.

Het is zowat een moetje voor haar. Ik ben de frustratie zowat voorbij. En eerlijk gezegd weet ik het gewoon niet meer.

Ik Wil het liefste sex met haar. Maar ik wil niet dat ze zich gedwongen voelt. Maar ik wil ook niet celibatair door het leven.

Als we hier over praten zegt ze dikwijls dat het niet aan mij ligt maar aan haar eigen zelfbeeld.

Maar daar koop ik niks voor. Resultaat is dat er geen sexleven is. En eerlijk gezegd, ik kijk regelmatig naar andere vrouwen. Niet zoals voorheen maar meer met een intentie. Ik weet niet wat ik zou doen als er een vrouw op me afstapt. En dag baart me zorgen. Dat zou voorheen niet eens een optie zijn. Nu denk ik vaak aan sex buiten de deur.

Toen ik nog vrijgezel was bezocht ik weleens een dame van plezier. Nu denk ik weleens waarom doe ik dat niet.

Maar het doet me pijn haar te kwetsen.

Ik weet niet meer hoe ik hier uit kan komen. En hoe we dit kunnen oplossen.

Sex is wat mij betreft de fundering en het cement van de relatie. De sexuele aantrekkingskracht maakte dat de relatie ontstond. En de sex tijdens de relatie zorgt ervoor dat de fysieke genegenheid blijft.

Soms denk ik. Zal ik voorstellen om gebruik te maken van een dame van plezier. Dan heeft zij geen last van mijn aanhankelijkheid en kom ik aan m'n trekken.

Hebben jullie ideeën? Hoe staan jullie hierin? Wat zouden jullie doen? Hebben jullie ervaring?