Ik heb tóch mijn lichamelijke behoeftes waar ik mee zit

Je raad het nooit, ben 70 jaar en heb 14 jaar een relatie.
Haar tegengekomen op datingsite, was het 1e jaar goed allemaal.
Samen gaan wonen ná 1 jaar latten en na ½ jaar samenwonen verdween de lust en aantrekking.
We zijn altijd goede maatjes gebleven, maar het is nu reeds 12 jaar lang een broer\zus relatie,
slapen apart en tóch gek van elkaar - alleen niét lichamelijk.
Zij vind dit ok, maar ik heb al die tijd tóch die lichamelijke warmte, passie, genegenheid, zoenen, strelen en fijne seks nodig.
Goed en begrijpelijk besproken met elkaar en ik heb tóch mijn lichamelijke behoeftes waar ik mee zit.
Besproken dat als ik alléén mijn gemis zou tegen zou willen komen bij een andere vrouw die in hetzelfde 'pakket' zit,
doch mijn partner vindt dit als 'zíj de lusten, en ík de lasten?'.
Begrijp ik zeker wel maar ik heb dus een ándere 'last', en daar zit ik dus in mijn eentje steeds meer mee.
Onlangs met haar nog besproken dat zij en ik een (belangrijk) stukje missen, voor haar niet een probleem.
Maar voor mij dus wél. Zij zou het begrijpen en oké vinden indien ik iemand tegen zou komen die mij álles kan geven, en zij zal akkoord gaan mocht ik met diegene 'verder' willen, wonen en leven.
Hele goede vrienden wil zij dán blijven, en ik eveneens.
Máár ik moet dán dat ene kostbare loslaten en dat andere rijker worden?, dat lijkt mij niet zomaar te kunnen. Herkent iemand zich hier in?, XX Ben.