Broer en moeder narcisme? Of ben ik het?

Laat ze los. Zij lijken jou niet te waarderen om wie je bent. Je moeder heeft je nooit gesteund en dat jij überhaupt je broer wil zien na wat hij jou heeft aangedaan... Jij bent supersterk! Hou het bij je vrienden, mensen die echt om jou geven.

Ja, alle rooie vlaggen gaan uit. Ze zijn zo narcistisch als de pest.
Ook het mooi doen tegen de buitenwereld van ze. Je zult nooit tegen hen op kunnen, het enige dat je kunt doen is je eigen leven gaan leiden. Niet meer naar hun pijpen te dansen of proberen het goed te doen want al doe je alles volgens de opdracht van een narcist dan is het toch weer nét niet goed.
Ik zag dat pas in rond mijn vijftigste. Hopelijk zie jij het eerder. Hoe langer je blijft hoe erger je kapot gaat.

Jij doet niks verkeerd, jij bent hier de normale. Zij zijn duidelijk niet normaal en dat weten ze, daarom vormen ze een team. Ook om het te verbloemen. Jij bent zeker sterker dan zij, vergeet dat niet en ga je eigen weg!

Het leven op zich is heel mooi en jij moet het voor je zelf gezellig maken. Ik vindt dat je teveel op je familie focus in plaats op jezelf.
Hou op om over je familie te spreken en begin voor jezelf te denken en doen. Je kan zonder je familie leven, stel je bent alleen op de wereld. Mijn familie had mij als een kluizenaar achter gelaten en ik ben nu een ster en staat open om mensen te helpen met mijn dood ervaringen. Ik heb mijn familie vergeven maar hun slechte daden, die hebben mijn leven flink belast en de wonden zijn diep geweest. Niet iedereen hebt geluk met familie maar gaat niet achter mensen lopen die je slecht behandelen omdat in de familie heb je echte liefde of echte kwaad. Ik heb het overleefd dus jij kan het ook loslaten. Denk altijd er is iemand die het slechter hebt dan jij, pas op je gezondheid en liefde komt vanzelf op je pad. Heel veel licht toegewenst. Kom je niet uit stuur me een mail op voor gratis advies uit liefde.

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)

Je doet niets verkeerd, ik zou woest zijn als mijn ouders mij niet geloofden over het misbruik. Ga de confrontatie aan met je ouders en zeg duidelijk wat je dwars zit. Nemen ze je niet serieus zou ik een advocaat inhuren en een aanklacht indienen tegen je broer. mocht dit geen resultaat hebben zou ik ze uit mijn leven bannen en hulp hierbij zoeken en een goede therapie. Laat niet langer met je sollen en kom uit de slachtofferrol en ga tegen ze tekeer. Hier spreekt iemand uit ervaring, heel veel meegemaakt. 💪🏼

Alleen al het feit dat je jezelf afvraagt of jij het probleem bent in dit zegt 1: dat ben jij juist niet, je zegt hiermee dat je deze situatie juist niet wil, dat je niet op deze manier met elkaar wil omgaan. Dat getuigt van iets wat een narcist of psychopatisch karakter niet heeft en jij wel: zelfreflectie en de wil om het goede te doen.
En 2: Het zegt ook dat je jezelf niet langer meer wil opofferen en wil pleasen richting hun. Zoek hulp, praat met mensen die je vertrouwt, lees vakbladen die hierover schrijven (duik het tijdschriftenhoekje van de bieb in!).
En 3: Je kan van je familie blijven houden én jezelf losmaken van dat wat je alleen maar pijn doet, klein maakt en opvreet. Vind je eigen weg, koers, interesses, talenten, rust, geluk, en kan je het niet alleen (logisch, heel normaal) verzamel alleen maar lieve mensen om je heen die wel in jou zien wat je waard bent. Stapje voor stapje

Luister naar prof Sam Vaknin, dan leer je wat narcisme is en doet en wat jezelf moet doen....

Toen ik klein was noemde mijn moeder me al dom ik was 4 ofzo als ik wat maakte voor mijn moeder had ze alleen maar commentaar dat ik iets verkeerd schreef. Mijn vader is weggegaan van mijn moeder toen ik 4 was en mijn broertje 2 heel triest voor mijn moeder maar al snel kwamen wr problemen me moeder kreeg foute mannen kreeg en zocht altijd ruzie met mijn vader ondat ze boos was rechtzalken aanspannen hem uitschelden tegen mij zeggen dat hij niet spoorde niet van ons hielt mijn broertje geloofte altijd mijn moeder wat ze zei ik niet mij ln moeder vond mij op me vader lijlken ze zei dit vaak tegen me en deed gemeen tegen mij als snel kwam jeugdzorg over de vloer omdat het niet goed ging… op mijn 16e ging moest ik uit huis omdat me moeder mij onhandelbaar noemde ik stemde met jeugdzorg ik om weg te gaan ik heb mij nooit geliefd gevoeld door mijn moeder ze voelde altijd als een vreemde ik weet ook niet veel over haar en anders om ook. Ze maakt mij altijd zo zwart ze ze dat ik alleen haar erfenis wil als ze dood gaat alles draait om geld en mijn broertje dat is haar lieveling die spreek haar nooit tegen en gelooft haar altijd en gaat mee in leugens als kind moesten wij kiezen voor me moeder als wij naar mijn vader gingen zag ze dit als verraad. Mijn moeder verdraaid alles tegen mij tante ze wilt niet dat ik contact met hun heb ze zegt dan nare dingen. Ik heb even contact met mijn moeder gehad voor mijn dochter even ging dit goed totdat mijn broertje ook en kind kreeg en toen was ik en mijn dochter niet meer belangrijk mijn moeder gong alleen maar naar zijn dochter en oppasen en ik woonde te ver was haar smoesjes en ik moest maar komen of verhuizen.. ik heb het contact met mijn familie gebroken het deed zo veel pijn maar eigenlijk zijn ze nooit echt in mijn leven geweest en mi voel ik zo veel rust.